The Avatar

Små nyheiter er nyheiter det også, det å avdekke lovbrot eller påpeike misbruk av ordningar ligg godt innafor det den frie pressen skal drive med. Denne konkrete saka er likevel forholdsvis stor sidan ein her avdekker systematisk brot på regelverket. NRK kan sjølvsagt heilt fint skrive om kriminalitet utan å bruke spalteplass på å argumentere for endring eller fjerning av lovene, vanlege artiklar om voldsforbrytelser inneheld heller ikkje kritikk på at vi har lover som forbyr knivstikking, og at disse reglane burde vært fjerna eller endra. Ei heller argumenteres det for at 70 km/t er heilt feil fartsgrense i ein artikkel om at politiet har hatt fartskontroll og skrevet ut nokre forenkla forelegg. Det politiske fleirtalet i Norge er einige i at vi skal ha slike reglar til tross for litt ulike meiningar om detaljane, det er derfor heilt greit at pressen ikkje bruker tid på å snakke mot viljen til fleirtalet.

GDPR får ikkje betydning utover kravet om at personopplysningane må oppbevarast forsvarleg og at det ikkje blir lagra meir enn nødvendig. Bilutleigaren har lov til å lagre nødvendige personopplysningar så lenge det føreligg eit grunnlag for oppbevaringa. Bilutleigaren kan her hevede at det å kunne luke ut dårlege kundar er ein legitim interesse, og då kan det behovet vege tyngre enn omsynet til personvernet. Når bilutleigaren skal vurdere om det føreligg eit behandlingsgrunnlag så vil mellom anne dette med at behandlinga ivaretek interesser som kjem fleire til gode, her at det å ikkje tilby tenesten til nokre enkeltpersonar kjem alle kundane til gode gjennom lågare leigepris og mindre omstendeleg registrering ved inn og utlevering av leigebil. For å være på den sikre sida så bør nok bilutleigaren operere med ei svarteliste som er tidsavgrensa med sletting etter til dømes 5 år. Det å lagre kundeopplysningane for evig og alltid vil nok være meir inngripande for personvernet enn dei fordelane som utleigaren har ved lagringa. GDPR reglane er i all hovudsak ei tydeleggjering av dei reglane som har vært gjeldande i lange tider, den gamle personopplysningslova hadde mykje same kravet til saklegheit og nødvendigheit ved lagring av personopplysningar. Det GDPR har gjort er å innføre likelydande reglar i heile EU/EØS-ormådet.

Det er ingen god definisjon på verdenskrig utover at krigen må være stor nok til at "heile verden" er involvert. Utan at det er ein god definisjon så tenker eg at konflikta må involvere minst tre kontinent. Dei to fyrste verdenskrigane hadde trefningar i Europa, Asia og Afrika. Ein krig i Europa med Russland/Korea vil beree berøre to kontinent direkte, sjølv med amerikansk støtte på eine eller andre sida så er det tvilsomt at akkurat denne konflikta vil føre til krigshandlingar i Amerika.

Det har eigentleg ikkje så stor betydning, det viktige er at trådstarter gir dei opplysningane som trådstarter veit om bilen. Einaste tilfellet der lite bilkompetanse frå ein privat selgar er eit problem er dersom det dukker opp problem som kjøper "måtte" ha kjent til. Terskelen der er ganske høg og gjeld tilfeller der ein heilt vanleg bileigar måtte forstått at det var noko alvorleg gale med bilen.

Har ingenting mot 17. mai, utover at det er ein dag som fort blir prega av stress fordi det ofte er eit tettpakka program som ofte medfører mykje forflytting for å gå opp. Typisk at ein starter med 17. mai frokost, deretter er det barnetog i sentrum, så til barneskulen for 17. mai program der, så tilbake til sentrum for folketog, så på samfunnshuset for taler og høgtideleg program, osv. Mitt største ankepunkt mot sjølve 17. mai feiringa er at det er ei hårfin balanse mellom det å feire tradisjonelt og ta vare på tradisjonar, og at det er mindre lystbetont å feire på veldig gamaldags måte. Sjølv om ein ofte seier at 17. mai er barnas dag så er det svært mykje av den høgtidelege feiringa som for meg framstår som veldig "gubbete" med til dømes allsang, ikkje berre av nasjonalsangen men også mange andre gamle songar som kun blir sunget på 17. mai. Eg tenker også at tida for lange 17. mai taler frå ordføraren, den tidlegare ordføraren, presten, formannen i velforeninga, klasseformannen i 7B, osv, osv er definitivt forbi. Alt som blir sagt i talen har du høyrt 1000 gongar før, og det er generelt svært kjedeleg å sitte der i stillheit for å gi litt høfleg applaus etter kvar taler. Eg synes også at det er noko veldig merkeleg med at alle skal ha på seg finstasen, og så skal ein bruke heile dagen på fysiske leikar og aktivitet med det medfører av både svette og slitasje på finstasen. Mykje av det som blir innført som nye tradisjonar blir kraftig kritisert, alt frå champagnefrokost og reserverte bord på restaurant, til kritikk for at ein våger å bruke solbriller til bunaden. Sidan tidlegare generasjonar har måtte lide i varm bunad på årets varmaste dag med ein papptallerken med rømmegrøt til middag, akkommodert med hornmusikk, så skal tydelegvis også framtidige generasjonar være nødt til å lide seg gjennom det samme. (Når bestemte ein forresten at at den tristaste fattigmannskosten rømmegrøt som skal serverast alle stadar på ein slik festdag?).

For å ta lovforslaget litt i forsvar så er det ikkje slik at alle må jobbe om Regjeringa tek ibruk lova, lova gir berre ei opning for å bruke tvang mot dei arbeidstakarane som både har jobbar av stor betydning for Norge og som ikkje frivillig vil jobbe. Funksjonshemma, eller i det minste arbeidsuføre vil mest truleg ikkje bli tvungne til å jobbe. Det er likvel klart at dersom ein fyrst skal tvinge funksjonshemma til å jobbe så er det sikkert dumt å tvinge dei til å utføre arbeid som dei fysisk ikkje er i stand til å utføre. Det er nok likevel riktig at i framtidas krig så kan det være eit minst like viktig krigsbidrag å sitte bak frontlinjene og drive med droner, som å være soldat i skyttergrava. Eg har likevel stor tru til at heile lovforslaget til sjuande og sist er unødig, dei aller fleste hadde stilt opp og bidratt med det dei kan også i krig og krisesituasjonar. Og dei som må tvingast til å møte opp på jobb vil av naturlege årsaker være svært dårlege arbeidstakarar. Det er ein grunn til at omtrent alt slavearbeid gjennom tidene har vært motivert gjennom kraftig voldsbruk, noko som sivilbeskyttelsesloven ikkje opner for med sin øvre straffegrense på 2 års fengsel. Etter mitt syn var derfor forslaget i den nye sivilbeskytteleseslova berre eigna til at ei framtidig Regjering kan legitimere ei unskuldning for å kaste meiningsmotstandarar i fengsel. Skal ein fyrst basere Norges krigs-beredskap på tvang og maktbruk så må ein være langt meir hardhendt. Det vi eventuelt skulle hatt for å kunne pålegge folk å arbeide i strid med lov og arbeidsavtale er å lage ei heilt ny arbeidsmiljølov som skal gjelde ved krig og katastrofer. Ei slik lov kan då opne for at man i slike tilfeller må jobbe lengre dagar og kanskje med mindre strenge krav til verneutstyr, samtidig som at lova sikrer ein fornuftig kompensasjon. Å innføre ei lov som gir Regjeringa fullmakt til å innføre allmenn ubetalt arbeidsplikt er eit heilt urimeleg tiltak.

Kan kanskje være interessert i ein remake av GTA 4 om dei også endrer gameplayet. Det hadde vært fint med ein GTA 4 versjon dei ein går vekk frå den "realistiske" bilfysikken til fordel for meir arkade-aktig bilkøyring. Heile bilfysikken var eit mislykka forsøk som Rockstar heldigvis gjekk vekk frå i GTA 5.

Vi har alt slik arbeidsplikt i lovverket for både helsepersonell, politi og militært personell (som alle mellom 18 og 55 år kan bli gjennom eit enkelt vedtak). Det som er nytt i dette forslaget er denne arbeidsplikta også kan påleggast anna personell som tildømes av dei som jobbar på arbeidsplassar som kan produsere krigsmateriell. Sjølv om menneskerettigheitene gir rett til personleg friheit, rettferdige arbeidsforhold, osv, så er det eit stort unntak i menneskerettigheitene som er retta mot nøyaktig slike tilfeller: Samtidig som at alle etter menneskerettigheitene har rett på liv og friheit, så etablerer også menneskerettigheitene ei plikt til å utføre dei plikter som samfunnet innfører i lov som har til formål å sikre at ein også i framtida skal ha rettigheiter og friheit. Typisk her plikta til å bli sendt ut i krig med den personlege risiko det medfører når formålet er å sikre at også framtidige generasjonar kan leve fritt. Det litt meir filosofiske spørsmålet, og etter mitt syn grunnen til at dette lovforslaget møtte så stor motbør, er at graden av tvang mot befolkninga må vegast opp mot formålet. Arbeidsplikta etter helseberedskapslova er mindre inngripande ved at den berre trår i kraft når det har oppstått krig eller katastrofe, det store problemet med forslaget til ny sivilibeskyttelseslov er at der kunne plikta trå i kraft så fort Regjeringa vurderer at det føreligg ein sikkerheitsrisiko, noko som er ein langt lågare terskel. Det er ein ting å bli sendt ut til krigen for å kjempe ved fronten eller bli kommandert til å stå ved samlebandet og produsere våpen når vi er under angrep av framande makter som ønsker å ta frå oss alle menneskerettigheiter. Det er noko heilt anna å bli pålagt slike plikter når dagens raude regjeringering får full panikk for at no gå alt rett vest om Høgre vinner valget og innfører slik arbeidsplikt under påskot av at Norges sikkerheit er trua om Høgre vinner valget.

Kritikken på dette EU-direktivet, eller i det minste min kritikk av direktivet er at dette i Norge har dette direktivet berre ført til ei kostbar endring i produksjonen av flasker og kartongar utan at det har endra andelen plast på avvege. At disse EU landa som ikkje ein gong har innført panteordning treng eit slikt direktiv er eg heilt einig i, det er berre at i Norge så hadde disse pengane vært langt betre brukt på andre miljøtiltak. Eg meiner også at det er eit openbart og etter mitt syn heilt unødig unntak i EU direktivet, nemmeleg at kravet om at korka skal sitte fast gjeld berre drikkeembalasje som inneheld plast, og berre om emballasjen rommer mindre enn 3 liter. Glasflasker kan heilt fint ha plastkork som ikkje sitter fast, det same gjeld større dunker. Kravet gjeld også berre for drikkevarer, så plastflaska med motorolje får fortsatt ha laus kork, og disse flaskene inngår heller ikkje i ei panteordning. Det blir riktignok fortært langt meir brus enn motorolje, men med verdens beste panteordning så hadde det vært mykje betre at vi innførte slik krav på den emballasjen som oftast ender opp i restavfallet om dei ikkje blir kjeldesorter som plastavfall.

Det er vel også mykje samme svadaargument som NRK har brukt ved å låse sine radiosendingar og podcasts til NRK-appen og ikkje via open RSS løysing som gjer at ein kan bruke den avspelaren som ein sjølv vil bruke. Argumentet var for å sikre at NRK sitt innhold skulle forbli fritt tilgjengeleg også i framtida, men å låse alt innhold slik at du ikkje kan bruke andre avspelarar enn NRK sin er det stikk motsatte av tilgjengelegheit. No finnes det heldigvis alternativer via tredjepart tenester som NRSS som er ein liten protestreaksjon som gjer at ein kan søke fram rss strengen til NRK sendingar og sette inn i sin foretrukne podcast spelar.

Det er nok meir det polariserte samfunnet som har endra seg meir enn at det er NRK som har endra seg. Eg synes at NRK fortsatt er av dei mest nøytrale mediane som vi har, der begge sider får sleppe til. At den parten som ikkje kan framlegge bevis for sine påstandar blir via mindre tid er ein heilt naturleg del av ein nøytral journalistikk. Det er ikkje slik at NRK ikkje kan være nøytrale sjølv om ein 50 minutts dokumentar om dinosaurar ikkje blir fulgt opp med 50 minutt med eventyr frå kreasjonistane om korleis Gud skapte dinosaurane for 6000 år sidan. Det området der NRK har endra seg mest på, og som ofte blir tolka som eit venstreorientert synspunkt er at NRK er langt framme på mangfald og representasjon, alt frå BlimE satsinga og sendingar på teiknspråk, til at dei tilsetter programleiarar med brun hudfarge eller rar dialekt. Grunnen til at NRK gjer dette er ikkje fordi heile institusjonen er venstreorientert men fordi dei heilt slavisk følger den lovgjevinga som Storinget har innført gjennom lover og forskrifter som mellom anna plikta til å fremme likestilling og hindre diskriminering. NRK har heiletida jobba utifrå dei politiske retningslinjene som blir gitt, men eg meiner liekvel at det er uheldig at NRK no mottek pengane sine via Stortingets bevilgning av skattepengar. TV-lisensordninga som var før var ikkje perfekt, særleg med ein del av dei litt merkelege utslaga som ny teknologi fekk der ein måtte betale lisens på ein DVD spelar som hadde antenneinngang medan ein ikkje trengte lisens på ein mobiltelefon som kunne streame TV sendingar, at det ikkje var lisens på radioar, osv. Eg synes likevel at det hadde vært ryddigare om vi hadde hatt ei ordning som sikra at NRK fekk pengane sine utan at ein var avhengig av at politikarane på Stortinget er positive til NRK. Det var langt tryggare for NRK å være kritiske mot styresmaktene før når NRK fekk pengane sine via TV-lisensen og ikkje gjennom eit stortingsvedtak. Det er også heilt tydeleg at NRK sin produksjonskvalitet er redusert, som til dømes nemte Dagsnytt18 som er ei enkel radiosending med eit kamera i TV-studioet. Litt av dette skuldast at NRK må spare pengar der dei kan, men det handlar nok også om at slike billige produksjonar er ein del av dagens mediabilde. Med den oppveksande Youtube-generasjonen som ikkje stoler på "main stream media" og som berre er mottakelege for informasjon frå ein fyr som lagar youtubevideoar frå kjllarleilegheita si så er det ikkje lenger slik at ei "proff" TV-sending med vignett og studiobelysning appelerer på same måte lenger. Dagsnytt18 er rekna som ein god informasjonskanal nettopp fordi det oppleves som "ekte" at det sitt ulike ekspertar med øretelefonar og utan TV sminke på eit lite bøttekott og snakkar om storpolitikk.

Eg skal ikkje påstå at dette ikkje er grunnen, men etter mitt syn så handler det vel så mykje om at kommunen ikkje har kapasitet til å følge opp andre saker enn dei mest alvorlege. Ulovlegheitssaker er ofte tidkrevande og kan potensielt ende opp i retten, då vil dei fleste kommuner prioritere å ta unna dei innkomne søknadane som er både enklare og direkte fakturerbare i form av søknadsgebyr, og med den ekstra bonusen at nye bustadar og nye næringsbygg genererer inntekter til kommunen. Kommunen kan i teorien fint starte i ein ende utan å behandle alle likt samtidig, men det er klart at med så mykje småplukk som det er i dei fleste bygg så vil det kreves store ressursar for å jobbe seg gjennom alle byggverk i kommunen. Nytteverdien av ei slik opprydding er også sterkt avgrensa, dei aller fleste ulovlegheitssakene gjeld formalitetar som at ein ikkje har søkt eller ikkje har brukt godkjente fagfolk, ofte kan til og med sjølve arbeidet oppfylle alle krav slik at det er berre formalitetane ved å dokumentere arbeidet som manglar. Og av dei tiltaka som er heilt ulovlege og som må rivast/tilbakeførast om kommunen kjem på tilsyn så er det relativt få av disse ulovlegheitene som er direkte farlege for andre enn huseigar sjølv.

Normalt sett må det midlertidige byggverket flyttast vekk frå tomta i løpet av toårsgrensa for å kunne oppfylle vilkåret om at byggverket er midlertidig. Kommunen kan bruke skjønn og kreve byggesøknad om det midlertidige bygget berre blir flytta internt på tomta. Tomåneders regelen er ein regel som fritek frå søknadsplikta som normalt gjeld ved både bygging og plassering av bygningar. Plan og bygningslova sin formulering er tiltak som "ikkje skal stå lengre enn 2 måneder", flytting er ikkje nemt noko som medfører at bygget må fjernast innan 2 månedar for ikkje utløyse søknadsplikt. Dei fleste campingvogner og liknande vil fint være innafor forutsatt at ein fjerner heile tomta før det har gått to månedar, om ein berre flytter internt på tomta så er ikkje bygget fjerna.

Det vart innført nokre forenklingar retta mot mikrohus sommaren 2023, men dette får ikkje betydning for trådstarter som ønsker ein heilårsbustad langt ute i skauen. Unntaka gjeld eigentleg berre utforminga av husrommet, plan- og bygningslova gjeld fortsatt der heller ikkje mikrohus kan oppførast på stadar som ikkje er regulert til bustadformål, og ikkje minst krava til vegtilkomst, vatn og avløp, osv. Endringane i forskrifta gir mellom anna unntak frå krava til tilgjengelegheit. Så dersom ein bygger så lite at huset blir definert som mikrohus (maks 30 kmv bruksareal og ikkje høgare enn 4,5 m), så slepp ein mellom anna kravet om at det skal være trinnfri gangatkomst i bustadar, noko som gjer det mogleg å ha mikrohus på hjul der inngangsdøra ikkje er på bakkenivå. Det kanskje største unntaket som var innført er at kravet om utsyn ikkje gjeld for mikrohus, noko som opner for at eit mikrohus kan ha mindre vinduer enn det vanlege bustadhus har. Vanlege bustadhus skal ha vinduer på alle opphaldsrom som er er store nok til å gi godt utsyn både frå ståande og sittande posisjon.

I teorien ja, men i praksis nei. Etter plan og bygningslova så er tiltak definert som "oppføring, riving, endring, herunder fasadeendring, endret bruk og andre tiltak knyttet til bygninger, konstruksjoner og anlegg, samt terrenginngrep og opprettelse og endring av eiendom". Å sette ei seng inn på boda vil då være endra bruk, huseigar må då eventuelt argumentere ovanfor kommunen at denne senga ikkje skal benyttast på ein måte som medfører endra bruk. Typisk så kan du openbart oppbevare senga som gjenstand på boda, det er dette som er formålet til ei bod. Men om du setter opp senga på vanleg måte med madrass og reint dynetrekk så vil nok kommunen argumentere at her har du openbart tenkt å bruke senga. I teorien så bør du derfor oppbevare senga loddrett eller utan madrass for å tydeleg demonstrere at du ikkje skal sove der, men i praksis så vil du aldri få eit pålegg om å fjerne senga. Einaste unntaket eg kan kome på er i ein utleigebustad der du har satt senger på alle rom inkludert bod og andre rom som ikkje er eigna for varig opphold, igjen fordi kommunen då kan argumentere med at du har gjort dette for å kunne trykke flest mogleg leigetakarar inn i bustaden. S-rom (sekundærrom) er rom som ikkje er berekna for å oppholde seg i, verken i korte eller lange opphold. Ei bod vil du typisk oppholde deg i berre få minutter til du har fått henta eller satt på plass det du har oppbevart der. Det er lov til å bygge bod med langt høgare standard enn ei klassisk bod. Du kan heilt fint ha til dømes eit stort vindu med mykje naturleg lys i boda di. Kravet etter byggeforskrifta er at dagens bustadar må byggast med oppbevaringsplass til syklar, sportsutstyr, barnevogner, osv. Det er ingenting som tilseier at boda ikkje kan ha vindu, vannboren varme, og dyr tapet på veggane. Størsten "faren" med å bygge bod med så høg kvalitet er at boda då har god nok kapasitet til å bli brukt til for eksempel soverom, og då bryt du lova ikkje fordi du har seng på boda men fordi når boda er brukt som soverom så har du ikkje lenger den påkrevde boda for oppbevaring av sportsutstyr.

Her vil eg eigentleg råde deg, til å råde dine venner, om å ikkje søke å få klargjort kva som er meint med denne klausulen. Slik som det står no så har ikkje dette punktet nokon praktisk betydning ettersom det ligg klart utanfor det som utleigar kan regulere. Reint strategisk er det derfor betre å la klausulen stå og trygt ignorere den, enn det er å få utleigar til å omformulere den slik at den blir mogleg å handheve rettsleg sett. Huseligelova § 5-2 fastsetter utleigars plikt til å opprettholde vanlig ro og orden, inkludert leigetakers plikt til å følge ordensreglar og påbod. Det er likvel ei avgrensing på at ordensreglane må både være vanlege og at påboda er rimelege. Eg tenker derfor at det er undvendig å bruke tid på å analysere påbodet som uansett er urimeleg, men eg forsøker likevel. 1. Det er utydig skrevet, men den naturlege forståinga ettersom det er fastsatt fire personar som maks persontal er at summen av overnattande gjestar og bebuarar ikkje kan overstige 4 personar. Altså at det berre er lov med tre overnattingsgjestar dersom bebuar nummer to ikkje er heime den natta. Eg er likevel eining i at det kan argumeteres for at det som strengt tatt står der er at maks antall overnattingsgjestar er fire gjestar pluss bebuarane, men det er ikkje ein naturleg måte å forstå regelen på. 2. Ja utleigar kan begrense talet på personar i leilegheita, men om vi ser til huseleigelova sine bestemmelser om familieopptak og framleige så er vilkåret for å nekte dette at husrommet blir klart overbefolka. Du skal ha ei veldig lita leilegheit dersom fire personar gjer husrommet overbefolka, særleg når det er snakk om besøk i nokre få dagar. Sidan vennane dine reagerer på maksbegrensninga så antek eg at dei sjølv vurderer at fire overnattingsgjestar går heilt fint. Det er lov å ha luftmadrass på golvet, men det er klart at når eine gjesten må sove på kjøkkenbenken, og ein annan gjest må sove i dusjkabinettet for å få plass til alle, ja då er nok leilegheita klart overbefolka. Ser at huseierforeningen har uttalt at eit eksempel på ei overbefolka leilegheit er når det er feltsengre og madrasser på alle rom. For dei aller nærmaste som sambuar, barn og foreldre så aksepteres det enda tettare buforhold før ein kan påberope at leilegheita er klart overbefolka. Merk også at auka slitasje er heller ikkje ein god nok grunn. 3. Fest kan være alt mogleg. Store norske leksikon definerer fest som ei feiring, som mellom anna er eit avbrekk frå dagleglivets rutinar. At det må søkast skriftleg om å avholde fest vil være eit klart urimeleg, leigetakarane har rett til å få praktisere ein viss grad av livsutfoldelse. 4. Ikkje protester på klausulen. Uteigar kan uansettt ikkje kaste dei ut dei ut basert på at dei hadde bursdagsfest med bløtkake ein kveld, eller tok seg ei øl framfor TVen utan å ha sendt inn skriftleg søknad).

Dette har vel vært kjent i samband med salget slik at det har vært tema ved avtaleinngåinga? Om det ikkje har vært gjort nærmare avtale så må det foretas ei vurdering. Det naturlege vil være at betalingsansvaret ligg på den som som er eigar når betalingsansvaret kjem. Utgifter på huset som kjem før overtakinga er det naturleg at det er selgar som betalar medan ein fortsatt står som eigar, og utgifter som kjem etter overtakinga er det naturleg at ny eigar dekker, med mindre det er ting som tidlegare eigar har bestilt. Uavhengig av jussen så tenker eg at at det er rimeleg openbart at det er ny eigar som må betale meirkostnaden ved tilvalg. Dersom dykk kjem til at det er dagens eigar som skal betale for oppussinga som starter før overtakningsdatoen så er det naturleg at dagens eigar velger det som er billegast. Du vil uansett ikkje kunne kreve at dagens eigar pussar opp på dyraste måte (med mindre det er spesifikt avtalt kva standard oppussinga skal ha). Det er du som skal bu i huset i tida framover som får både gleden og verdiaukinga ved at det blir utført ei påkosta oppussing. Om du som ny eigar helst vil ha påkosta vindu med beste isolasjonsevnen og som er praktiske i bruk, så er det også naturleg at det er du som betalar for dette.

Dette er både enkelt og vanskeleg på same tid. Det er eigentleg berre siste kulepunktet som med nokon lunde enkelheit kan innførast. Ein skal eigentleg ikkje få oppholds- og arbeidsløyve med mindre ein har ein kompetanse som vi treng i Norge, utfordringa her er at det finnes mange alternative vegar inn, som til dømes familiegjenforeining som kan gi opphaldsløyve på bakrgunn av at du alt har familie med lovelg opphold, og har du fyrst fått lovleg opphald p.g.a. familegjenforeining så kan du også starte å jobbe sjølv om du ikkje har kompetanse som Norge treng. Å nekte familegjenforeining er bryt fort med ei rekke internasjonale forpliktingar, og er ikkje så lett å gjere i praksis utan at vi blir overprøvd av menneskerettigheitsdomstolen. Etter mitt syn så hadde kanskje den beste måten å både tillat familegjenforeining og hatt kontroll på kven vi slepper inn vært at den som søker familiegjenforeining riskerer å miste sitt opphaldsløyve om familiemedlemmane som kjem etter ikkje klarer å forsørge seg sjølv. Ein av dei viktige grunnanene til at det er mykje rus, psykiatri og vold blant flyktningar (ikkje innvandrarar) er at veldig mange av dei som kjem som flyktningar er krigsskada, mange i ein slik grad at vi i Norge ikkje klarer å tilby dei nødvendig behandling, noko som igjen medfører at vi får ein mase voldelige og ustabile personar som går fritt i samfunnet utan stabilitet som ein fast jobb eller impulskontroll til å ikkje true med vold ved den minste motstand. Å ikkje innvilge statsborgarskap til innvandrarar som alt har statsborgarskap er også ein ting som høyres enkelt ut men som er vanskeleg. Mange nasjonar nekter å anerkjenne at sine innbyggarar byttar statsborgarskap, blant anna fordi det er meir fordelaktig på alt frå å kunne skryte av høgt folketal til tross for at mange har flytta frå landet til at ein kan pålegge statsborgarane plikter som verneplikt og liknande. Det er mange som ikkje kan seie frå seg sitt opprinnelege statsborgarskap sjølv om dei gjerne vil. Iran er eit av disse landa som ikkje gir slepp på sine statsborgarar, i tillegg til at dei rundhanda automatisk gir statsborgarskap til alle som er gift med ein iraner samt alle barna som ein iraner får. Det som er "fordelen" med dette sett frå eit innvandringskritisk synspunkt er at svært mange norsk-iranere aldri kan reise til Iran heller ikkje på korte besøk fordi som iranske statsborgarar så kan dei bli utsatt for rettslege anklager og dei kan bli nekta utreise. Om Norge prøver å order opp så avviser iranske myndigheiter alle slike førespurnadar med grunngjevinga om at Norge ikkje kan blande seg inn i interne forhold mellom Iran og ein iraner.

Dette med medvirkningsplikt er vel uansett på siden av tema ettersom trådstarters arbeidsgiver ikkje bestrider sjukemeldinga på dette grunnlag. Grunnlaget som arbeidsgivar har lagt fram er påstand om at sjukemelding ikkje kan leverast elektronisk og må leverast i fysisk, samt påstand om at SMS er ein akseptabel kommunikasjonplattform. Arbeidsgivers plikt til å tilrettelegge arbeidet, og med dette arbeidstakarens plikt til å medvirke til dette er ei heilt anna problemstilling. Arbeidsgiver har plikt til å gjere det som ein kan for å redusere sjukefråvær som skuldast forhold på jobb fordi arbeidsmiljøloven krev at arbeidsmiljøet skal være helsefremmande. I praksis er det ikkje så ofte at ein kan tilrettelegge på arbeidsplassen, vanlegvis så er det meste av sjukefråværet ting som heilt objektivt medfører at det ikkje er noko som kan tilretteleggast, det er også derfor det er eit krav at arbeidsgiver skal dokumentere at tilrettelegging har vært vurdert slik at ein ikkje gløymer å ta denne vurderinga ved alle sjukemeldingar. Arbeidsgivers tilretteleggingsplikt kan ikkje gå utover arbeidsforholdet eller arbeidsmiljøet til dei andre arbeidstakarane, det medfører mellom anna at det er ganske avgrensa med arbeidsoppgåver som arbeidstakaren kan fritakast for då disse oppgåvene blir ei ekstrabelastning for kollegaene. Om det ikkje er realistisk med tilrettelegging utan at det går utover kollegaene, så skal arbeidsgiver vurdere anna passande arbeid, men også her er det store avgrensingar for kva som er å ansjå som passande arbeid. For det fyrste må dette passende arbeidet være likt nok dei arbeidsoppgåvene som ligg til stillinga, arbeidstakar kan ikkje påleggast arbeid som ligg utanfor det som er avtalt i arbeidsavtalen. I tillegg må den sjukmeldte være kvalifisert til å utføre dette nye passande arbeidet. For veldig mange stillingar så er det avgrensa kva ein kan finne som anna passande arbeid som både er likt nok til å ikkje kreve ny arbeidsavtale, samtidig som at det er ulikt nok til at arbeidet kan utførast med restarbeidsevnen. Om det heller ikkje finnes anna passande arbeid, så er siste krav til arbeidsgiver å vurdere omplassering i (heile) verksemda. Plikta går ikkje så langt at det må opprettast nye stillingar, men ledige stillingar skal vurderast. I kommunal samanheng kan det medføre at ein sjukemeldt helsefagarbeidar skal få tilbod om den ledige økonomistillinga på rådhuset, forutsatt at denne helsefagarbeidaren også er kvalifisert til ei slik økonomistilling. Arbeidstaker har ei plikt til å medvirke, men minstekravet ligg svært lågt. Arbeidsgivar må kunne vise til at det manglande samarbeidet er urimeleg for at det er eit brot på medvikningsplikta. Typisk vil arbeidsgivar kunne påberope seg dette dersom arbeidtakaren gjentatte gongar ikkje stiller opp til avtalte møter med arbeidsgiver for å diskutere eventuell tilrettelegging. Så vidt eg har fått med meg i denne tråden så ser det ikkje ut som at arbeidsgivar har forsøkt å få til eit møte mellom leiar og arbeidstakar. Til slutt vil eg legge til at konsekvensen av at arbeidsgiver bryt sin medvirkningsplikt er også noko avgrensa. Den viktigaste konsekvensen for arbeidsgivar er ofte at ein eventuell framtidig oppseiing på grunn av at arbeidstakaren har vært sjuk i lang tid kan bli erklært ugyldig på grunn av manglande dokumentasjon på tilrettelegging. Dei aller fleste arbeidsgivarar vil derfor skriftleg innkalle arbeidstakaren til eit eller fleire medvirkningsmøter, gjerne saman med NAV og lege for å kunne dokumentere at det er arbeidstakaren som ikkje har ville samarbeide. Ofte vil arbeidsgiver uansett sette opp ei liste med konkrete forslag til tilrettelegging som arbeidstakaren kan stryke ut som ikkje relevante.

Det er fleire forhold som får betydning her. I alle tilfeller så kan du ikkje lovleg bruke ein fritidsbustad som bustad. Du kan gjerne kalle bustaden for ei hytte men du må oppfylle krava som er stilt for heilårsbustad, dei viktigaste krava er bustaden skal ha akseptabelt sikkerheitsnivå for alt frå brann til snølast, og at kommunen skal kunne levere dei tenestene du har rett på utan for store ulempar som renovasjon, avløp, at vegen må være vinterbrøyta slik at du kan motta helsehjelp om vinteren, osv. Nokre av disse tinga kan du lage eigne løysningar for, som til dømes at du dokumenterer at du har ei ordning for at kloakken frå hytta ikkje medfører forureining. Kor enkelt det er å få godkjent hytta som heilårsbustad kjem veldig mykje ann på kva kommune det er snakk om. I kommuner som har gitt slike bruksendringar før vil det ofte være ein enklare prosess enn i kommuner som aldri har tatt stilling til slike spørsmål tidlegare. I teorien kan du søke dispensasjon frå alle krav på alt frå tomta til bygget, men krava er innført av ein grunn så kommunen vil stort sett være restriktiv med å gi dispensasjon. Det å være heilt off-grid vil i praksis ikkje være mogleg då svært mange av krava til heilårsbustadar er at du skal være on-grid med alt frå heilårs tilkomst, innlagt vatn og straum, osv. Det er sjølvsagt også eit alternativ at du gjer alt utan løyve og satsar på at du ikkje blir avslørt, men det er ein stor risiko å ta.

Det er alt for mange variabler til å seie noko konkret, i tillegg vil det variere mykje med kva slags lønnssystem bedrifta baserer seg på. Det er til dømes ikkje utenkeleg at grunnlønna blir meir eller mindre uendra, men at leiarane får større potenisell bonus slik at når det går bra så får dei ei god lønn og når det går dårleg så har dei mindre enn dei tilsette. Ideelt sett bør lønna baserast på kompetansen din, kor god jobb du gjer, kor mykje det er forventa at du skal jobbe, kor tungt ansvar du har, osv, osv. Sånn heilt generelt så vil eg seie at du ved bytte av jobb så bør lønna auke med ca 5% for at du ikkje skal tape lønn på at du ikkje får ny lønnsjustering. Ved å gå frå å ha ei stilling utan ansvar til ei leiarstilling så bør lønnsauken være 15-20%, eller ca 100-200 000 kr opp i lønn. Likevel så blir det ei vurderingssak på kva du kjem til å kreve. Arbeidsgivar vil ikkje gi deg høgare lønn enn nødvendig, så ofte blir det meir eit spørsmål om kva som er den minste lønnsaukinga du kan akseptere for at det skal være verdt å investere meir tid og energi i jobben, og kva du eventuelt mister. Om du i dag har rett på overtidsbetaling og du som leiar ikkje får overtidsbetalt med er likevel forventa å bruke meir tid på jobben så er det også mogleg at du ved å bli leiar i praksis går ned i lønn ved at du ikkje får skikkelig betalt for alle timane du bruker på jobben.

Motytinga er alle sosiale goder du har har frå før. Alle godene som du lister opp her kan politikerane i teorien innføre om dei vil, det er mogleg at skattetrekket blir av type 80% inntektsskatt, men gjennomførbart er det. For å gjere det likt og rettferdig for alle så kan vi innføre ekte kommunisme med 100% inntektsskatt der alt du tener går til staten, og så gir staten deg gratis kost og losji som betaling av akkurat høg nok kvalitet til at du kan fortsette å jobbe for staten. Under eit slikt system så skal alle borgarer yte etter evne og få etter behov. Om ein innfører arbeidsplikt som ei fast ordning så blir det ikkje behov for å innføre arbeidsplikt ved krig og krisetilstandar, for då er du alt pålagt arbeidsplikt. Slik som eg ser det så er det ikkje mogleg å innføre eit slikt kommunistisk styresett halvvegs. Om maten skal være gratis for alle borgarar som er pålagt arbeidsplikt ved krig så blir maten gratis for alle sidan arbeidsplikta gjeld alle. Heilt einig. Det er heilt greit å innføre arbeidsplikt, sjølv om eg er overbevist om at det strengt tatt er unødvendig sidan dei aller fleste kjem til å yte det dei kan i krig og kriser uansett. Einaste gongane at arbeidsplikta etter lovforslaget må tvingast gjennom er ved sikkerheitstrusslar som Regjeringa sjølv har dikta opp for å kunne innføre slavearbeid utan at Stortinget kan sette ned foten. Etter mitt syn hadde det beste vært å vedta ei "krigs-arbeidsmiljølov" der ein kunne lagt inn mykje dei same pliktene som ein ville innføre i sivilbeskyttelseslova, men med klare grenser for kor langt arbeidsplikta strekker seg. Sjølv om eg tenker at det er usannsynleg at vi får ei Regjering som bruker lovforslaget til å innføre slavearbeid, så er det ingen sperrer i lovforslaget som hindrer Regjeringa i å innføre ubetalt arbeidsplikt i 72 timar utan matpause. Sjølv om vi under krig må være forberedt på å ta større risiko både i forhold til (manglande) bruk av verneutstyr og mindre kviletid sidan vi per definisjon står i ein desperat situasjon der vi ikkje kan kaste vekk tid på å gjennomføre sikker jobbanalyse før kvar einaste arbeidsoppgåve, så burde det være ei klar forutsetning for arbeidsplikta at dei fleste arbeidarane skal kunne kome seg levande gjennom eit arbeidsskift.

Artikkelen manglar informasjon om korleis innsamlinga av matavfall har utvikla seg i same periode. Det er sjølvsagt fristande å hoppe til konklusjonen om at Oslofolk tek gratis matavfallsposar som dei bruker til heilt andre ting, men det kan også være fordi Oslofolk sorterer ut meir matavfall enn dei gjorde tidlegare. Når ein no må betale for avfallsposane (sjølv om posane ikkje er så dyre når du kjøper på rull), så kan det være fleire som har blitt flinkare til å sortere for å holde restavfallet til eit minimum. Før poseavgifta så var det nesten ingen kostnad med å være så sløv at alt gikk i restavfallet, men når du må betale for restavfallsposar og får matavfallsposane gratis så kan det være fleire som også ser økonomi i å sortere avfallet. Er ein flink til å sortere så skal det nesten ikkje være behov for restavfall, og er ein flink til å sortere så trengs det fleire posar å sortere i. Personleg så trur eg også at hentefrekvensen er av betydning. Slik som det er no så er det berre matavfallet som blir henta ofte nok til å holde luktproblematikken nede, derfor bør ein eigentleg ikkje kaste noko biologisk i restavfallet.

Oppseiing av heile eller delar av stillinga krev eit sakleg grunnlag. I prøvetida så vil det også være sakleg å basere seg på den tilsettes tilpassing til arbeidet, fagleg dyktigheit, pålitelegheit, osv. Sjukdom kan være sakleg grunnlag for ei oppseiing om det har pågått meir enn eit år. Etter mitt syn så må du vurdere om du skal samtykke til å gå ned i stilling, eller om du skal satse på at kommunen ikkje har grunnlag for oppseiing av heile eller delar av stillinga mot din vilje, eventuelt ikkje har handlekraft til å gjere noko med arbeidsforholdet. Men det er for meg klart at det vil være ei grense for kor ofte du kan bli sjuk etter å ha blitt satt opp på nattevakt før kommunen må gjere noko. Ikkje berre skal du ha betalt for nattevakta du er oppsatt på, men i tillegg må det settast inn vikar for deg som også skal ha betalt, kanskje med overtidsbetaling.

Stort sett så blir du oppfordra til å ta bilder. Bilutleigar dokumenterer tilstanden til bilen, grunnen til at du som kunde bør ta bilder før henting er i tilfelle utleigar er useriøs nok til å leige ut bil ned skade utan å skrive det i skadeskjemaet. Bilda ved innlevering tek du for å kunne dokumentere at alt var i orden ved innlevering.