The Avatar

Påstanden om at all jakt som ikkje er matauk må bli ulovleg går lengre enn berre trådens tema. Eg er i all hovudsak einig i at jakta må ha eit formål utover rekreasjon eller trofe-jakt, men det finnes også andre aktverdige jakt-grunnar enn berre matauk. Forvaltning av bestanden er eit av dei, men også jakt på trafikkskade dyr må vi fortsette med sjølv om den påkjørte elgen ikkje er egna for menneskemat etter å ha blitt påkøyrt.

I tillegg har dei hint som at det et tre små stearinlys i eine videoen, og personen bak maska har 3 barn. Eller at dei viser ein kalender som betyr at du skal tenke at måneden også består av fredagar, og på fredagar sender NRK Nytt på Nytt, og der var personen gjest ein gong ein vårdag i 2015. Der er av og til at eg lurer på om dei filmer random stuff, og dikter opp ei slags forklaring etterpå.

Maskorama er ikkje barne-tv, men ein har heilt klart tilpassa seg unge sjåarar, kanskje med unntak av at låtvalg og kjendisar ikkje har barneprofil. Eg synes konseptet er fint som familieunderholdning. Eg må likevel seie meg einig i at programmleiar og dommarar har ein litt vel barnsleg profil. Sett opp mot kor vanskelege og kryptiske ein del av hinta er, så synes eg at det blir verken fugl eller fisk. Eg skjønner heller ikkje heilt konkurranse aspektet, for det er jo dei karakterane eg er mest nysgjerrig på eg ønsker å avmaske, om dei syng godt eller dårleg speler ingen rolle.

Eg skjønner poenget @lada1, men fullt så svart/kvitt er det ikkje. Veterinærar treng vi hovudsakleg for å ivareta husdyr for å holde dei friske nok til produksjon av kjøtt og animalske produkt. Kosmestiske kirurgar må vi også ha for å kunne behandle pasientar som har fått f.eks. ansiktsskader. At det også finnes eit sidemarked fordi folk er villige til å betale for tenester som ikkje er strengt nødvendige som pleie av familiehunden eller stramme opp ei rynkete panne, er ikkje utdanninga sin feil. Per dags dato er alle slike utdanningar sterkt sponsa av skattebetalarane utan dei heilt store behovsvurderingane, mange tek seg også utdanningar som dei aldri bruker til noko relevant. Eg trur nok at som @Baranladion seier at det hadde vært fornuftig å kunne påvirke utdanningsvalget, ved til dømes at ein større andel av studielånet blir omgjort til stipend om ein tek ei utdanning som det er underskot på. I dag får alle 40% av studielånet omgjort til stipend forutsatt bestått eksamen, enten ein studerer til å bli sjukepleiar eller kunsthistoriker. Eg ser utfordringa med at det kan bli vanskeleg å heile tida vurdere kva salgs utdanningar som skal ha ekstra sponsing sidan behovet heile tida endrer seg over tid. Sjølv ei forholdsvis liten endring der alle som studerer realfag får omgjort 50% av studielånet til stipend, og at alle som studerer sosiale fag berre får omgjort 30% av lånet vil kunne utgjere ein markant forskjell i valget av utdanning. Største utfordringa slik som eg ser det er at omgjering av studielån til stipend er ikkje noko ein merker før etter ein er ferdig å studere og skal betale på studielånet. Eg er litt usikker på om alle ungdommar er like framsynte på kva som lønner seg over tid. Det er mogleg at det hadde gitt større utfall om dei som studerer realsfag hadde fått litt større stipend-/låneutbetalingar og dermed kunne sluppet å ha deltidsjobb ved sidan av.

Beklager kommentering av off-topic, men eg synes likevel at det er delvis relevant i konteksten av JHA. Det som er ulovleg i Norge er å seksualisere barn (og sjølvsagt også overgrep), med barn så meiner ein i denne samanhengen alle som er under 18 år. Det store unntaket er framstillinger som er forsvarlege utifrå eit kunsterisk, vitenskapleg, informativt eller liknande formål. Det å skrive ei slik bok er ein balansegang, dersom boka blir anmeldt så må retten vurdere om skildringa er forsvarleg utifrå eit kunstnerisk eller informativt formål, i motsetting til at formålet med boka er å være pornografi. Eksakt kvar grensa går er vanskeleg å seie, men eg vil tru at boka har lettare for å bli ansett som kunstnerisk dersom det også er mykje tekst med anna handling og ikkje berre eine seksuelle skildringa etter den andre. Samme regel gjer det også lovleg å skrive ei bok som har til formål å gi seksualopplæring til ungdom, då dette fell inn under unntaket om vitenskaplig og/eller informativt innhold. Ein kvar form for seksualiserande skildring av barn er ulovleg, nokre få ord eller til og med ei enkel blyantteikning vil i utgangspunktet være nok for å fastslå at det foreligger ei skildring, det treng ikkje å være særleg godt grafisk framstilt for å være ulovleg. For å sette det litt på spissen så er det potensielt ulovleg når kona på 50+ kler på seg skuleuniform og framstiller seg som ein vidaregåande elev inne på soverommet sidan dei fleste vidaregåandeelevar er under 18 år heilt fram til siste semesteret. At vedkommande er myndig med god margin er med andre ord ikkje til hinder for at ein gjennom slikt rollespel seksualiserer barn. Kvar rasjonaliteten ligg er eg ikkje heilt sikker på, men typisk så argumenteres det med at det forebygger overgrep sidan slike skildringar kan være triggande. Som sagt er eg usikker på om det finnes vitenskapleg grunnlag for dette. I forhold til JHA så er det av interesse om han besitter slikt materiale sidan det langt på veg er bevis for at han fortsatt har slike lyster, noko som er særleg problematisk når han beviseleg har agert på disse lystene tidlegare.

Du kan kaste pannene som restavfall, du kan berre ikkje kaste dei i dunken for glass- og metallemballasje då gryter og panner ikkje er emballasje, i likheit med spiker, aluminiums bøtter og hagespader. Helst bør du levere dette som skrapmetall om det er reint nok metall, men ofte er det restavfall som er mest korrekt.

Så vidt eg har fanga opp så vart det oppdaga materiale som kunne være barneporno, men tydelegvis ikkje så klart at det var grunnlag for tiltale. Mistenker sterkt at det dreier seg om hentai eller liknande som per def er ulovleg fordi det er skildring av person under 18 år i seksuell setting, men som det kan være vanskeleg å få gjennom ein dom på sidan det strengt tatt ikkje er overgrepsmateriale.

Ein må openbart endre lova fyrst, heilt einig i at rettsvesenet ikkje månfå fullmakt til å bestemme straffene heilt sjølv. Det er likevel ein relativt kurrant sak å endre straffelova om folket vil det.

I kva grad han er rehabilitert eller ikkje, er eigentleg ikkje av betydning. Det er eit mål om å rehabilitere straffedømte men dei slepp ut etter ferdig sona tid uansett. Opp mot ein forvaringsdom så er heller ikkje graden av rehabilitering direkte relevant, det som skal vurderast er om det er gjentakingsfare. Det at JHA har levd som fri mann i 10 år gjer det problematisk å i dag kreve forvaring, for sjølv om det nok hadde blitt forvaringsdom om det vi veit i dag hadde vært kjent under den fyrste rettssaka, så er det ikkje så lett no når JHA fyrst har fått sjansen til å bevise at han kan gå fritt rundt utan å voldta og drepe. Denne vurderinga av gjentakingsfare er forøvrig også det som er problematisk for dei som blir dømt til forvaring og som i svært liten grad får bevise at dei er i stand til å leve fritt utan å bryte lova. Uansett kor god psykolog du er så, så kan det ikkje være lett å vurdere om ein forvaringsdømt drapsmann har blitt rehabilitert nok til få prøve å leve utanfor fengselet. Heilt overordna så synes eg at denne saka gir eit grunnlag for å revurdere det norske strafferegimet. Her har JHA klart å få det beste utfallet for seg sjølv ved å legge skulda på VK fekk dom på 19 år som han sona 15,5 år av. No med nye opplysningar så risikerer han berre 2 år fordi han ikkje kan dømmast til meir enn 21 år. Heller ikkje forvaring er særleg aktuelt lengre sidan han som nemnt har fått være fri i nesten 10 år og dermed har bevist å ikkje utgjere ein umiddelbar samfunnsfare. Ein grei "quick fix" burde være at han blir avkrevd å sone dei 3,5 åra som han fekk strafferabatt på når han no seinare bli dømt for å stå bak begge drapa. Sjølv utan forvaringsdom så vil det nok for folk flest opplevast som meir korrekt at JHA må sone minst 5 år, 2 nye år opp mot strafferamma på 21 år, pluss å gjenoppta soninga av dommen på 19 år som han fekk tidleg lauslating frå. Det er nok også høgaktuelt å vurdere om vi skal opne for 30 års dommar også i Norge. I dag har vi strafferamme opp til 30 år på nokre utvalgte forbrytingar som folkemord, krigsforbytingar og grove terrorhandlingar. Eg trur ikkje at ei endring på opp til 30 års fengsel for barnedrap vil være heilt umogleg å få gjennom politisk. Prisen for å innføre 30 års dommar vil nok bli å stramme litt inn på adgangen til forvaringsdom, sidan det nok sitt lengre inne å få politisk fleirtal for 30 år pluss forvaring sidan det i praksis er ein reell livstidsdom.

Om produsentane av skjærefjøler i plast får krav om å dokumentere utsleppet av mikroplast, så vil det medføre at vi får bruksanvisning frå produsenten, som då sjølvsagt berre vil tillate bruk av sløv kniv, og at all bruk av kjøkkenknivar er på eige ansvar. Vipps så er skjærefjøla klassifisert til å nesten ikkje sleppe ut mikroplast, medan mikroplasten fortsetter å bli produsert sidan forbrukarane kjem til å fortsette å bruke kjøkkenkniv til matlaginga. Om ein bruker skjærefjøla slik som på TV2 sitt illustrasjonsbilde der ein har brukt ein brødkniv med sagegg til oppkutting av papirika og løk så vil ein utvilsomt raspe av meir plast enn om ein brukar vanleg kjøkkenkniv som lager tynne snitt i skjærefjøla. Ein stor X-faktor er likevel å dokumentere kvar plasten havner. Reint intuitivt så vil eg tru at mykje av mikroplasten binder seg til fuktigheit og henger fast på skjærefjøla og havner i avløpet og ikkje nødvendigvis ender opp i maten. Eg vil nok også tru at større plastpartiklar, som etter rasping av plastfjøla ikkje utgjer eit umiddelbart helseproblem ved at plastbitane er store nok til å gå gjennom systemet utan å bli tatt opp av kroppen, eg vil tru at mikroplastproblemet er meir at denne plasten havner i avløpet der det blir absorbert av fisk, som igjen ender på middagsbordet med små nok mikroplastbitar til at plasten går inn i blodsystemet vårt under fordøyinga. Det er garantert eit større problem med plaststøv som blir danna etter friksjon mellom plast (som hjulakslingen på bossdunkane som gnager eit større og større hol for kvar gong plastdunken blir trilla bortover). For det er slikt plaststøv som er lite nok til at å lett bli tatt opp av ulike organismer. Eg synes også at det er betimeleg å stille spørsmål rundt fordelar opp mot ulemper for folkehelsa. Trefjøler er betre med tanke på mikroplast, men det vil kanskje gi større utfordringar i forhold til hygiene. Sjølv om treverk har bakteriedrepande eigenskapar, så er det forutsatt at ein er flink til å tørke av skjærefjøla av treverk med ein gong. Det seies at bakterier har lettare for å gjemme seg inne i ripene i skjærefjøler av plast, og det kan sikkert stemme det, men eg har til gode å sjå artiklar om at det av hygieniske omsyn er anbefalt å bruke trefjøl som ein tørker av i staden for plastfjøl som vaskes i oppvaskmaskin.

Leser i NRK om insentivordninga som er innført for å støtte film- og serieproduksjon i Norge. Dette er ei ordning som vi brukar 67 millionar på, og er basert på at produksjonsselskap etter søknad kan få refusjon på inntil 25% av pengane dei bruker i Norge. Den norske filmbransjen ønsker at ordninga må bli enda betre, og reiselivsnæringa støttar sjølvsagt opp i håp om at ordninga også bidreg til auka turisme. Formålet med ordninga er primært for å fremme norsk kultur, historie og natur, og sekundært for å støtte den norske filmbransjen. Serien The Last of Us benytta seg av ordninga ved å la eit norsk spesialeffekt studio ta delar av etterarbeidet med digitale effekter. Storfilmen Mission Impossible har også nytta seg av ordninga mellom anna ved å filme på Preikestolen (scener som i filmen var lokalisert i India). Eit av argumenta frå norsk filminstitutt for at vi må ha denne ordninga er at pengane som blir brukt i Norge kjem norske skattebetalarar til gode, som sjølvsagt stemmer godt. Sjølv om at produksjonsselskapet får tilbakebetalt 25% av pengane dei har lagt igjen i Norge så er det fortsatt 75% av pengane som har komt norske bedrifter til gode, som hoteller, catering, bussjåførar, og alt som høyrer til ein stor film produksjon. Mitt store spørsmål er om det er slik at denne endringa må forbetrast, og deretter om ordninga kan innførast på anna vis? Min fyrste tanke er at dersom ein vil støtte opp om den norske filmbransjen så hadde det enklaste tiltaket vært å gi filmbransjen momsfritak direkte. Då hadde prisen på å leige inn norske filmfolk i Norge blitt 25% billegare med ein gong og utan usikkerheita som er knytt til å få innvilga søknaden. Om ein vil sikre litt økonomisk kontroll så kunne ein innført redusert moms for slike tenester, som f.eks. 5% moms. Eg ser absolutt poenget i å bruke pengar på kultur, og det å gjere norske skodespelarar, sminkørar, og folk som jobbar med spesialeffektar billege nok til at dei blir brukt er nok ei forutsetning for å at nokon i Norge kan ha dette som yrke i ein bransje som er så internasjonal. Det eg er meir skeptisk til er i kva grad vi får noko særleg tilbake ved at eit stort filmstudio filmer nokre scener i Norge. Det er ikkje akkurat som at vi har fått veldig stor turisme til Finse etter at nokre scener i Star Wars emperiet slår tilbake vart filma der for snart 50 år sidan. Eg skjønner likevel godt at det kan være kjempegod norgesreklame når storfilmar heilt tydeleg er filma i Norge, og det går klart fram kvar i filmen. Som i HBO serien Succession der det går klart fram at vi også i Norge har spektakulære hotell. Men den reklameeffekten blir fort redusert når dei i filmen eller serien ikkje seier at dei er i Norge, for det kan ikkje være veldig mange som er så filmopptatte at dei gjer research på eksakt kvar ulike scener er filma? Tsjekkia er mykje brukt film-lokasjon på grunn av støtteordningane der, men det er berre eit fåtal av filmane som seier at dei er i Tsjekkia, stort sett er Praha berre ein stand in for heilt andre byar som det hadde vært dyrare å filme i. Så er dette ei ordning vi fortsatt bør ha i Norge? Og om vi skal ha ordninga, kor mykje pengar må vi bruke på ordninga for å sikre oss dei store internasjonale filmproduksjonane?

Du har mykje rett, hadde legen vurdert situasjonen korrekt så hadde det sjølvsagt ikkje stått på laurdags-bemanninga for å gi livsreddande behandling. Omsynet til økonomi og arbeidsbelastning for dei på sjukehuset har likevel spelt ei rolle. Det kan sjølvsagt være at legen brukte dette berre som unskuldning for å ikkje legge henne inn, men i så tilfelle er det ein svært plausibel forklaring. For min del så tenker eg at omsynet til økonomi har spelt ein rolle, ved at legen ikkje ville anbefale innlegging på helg utan å være overbevist om at det var nødvendig. Det må kunne forventast at sjukehuset har ein viss andel av overbemanning også i helgene for å kunne ta imot pasienter som blir innlagt på helg. Det kan ikkje være slik at du får eit betre helsetilbod om du kjem på legesenteret på måndags morgon sidan det passer best for sjukehuset å ta imot nye pasientar i kontortida.

Du får det du betalar for, om du vil ha CT skann for å utelukke hjerneskade etter å ha fått flis i fingeren, så får du det om du kan betale for det. Det offentlege helsevesenet må balansere behandlingstilbodet opp mot at det er fellesskapets pengar som blir brukt på unødvendige undersøkingar. At ein får tilbod om alle slags undersøkingar er heller ikkje utelukkande positivt, ein privatklinikk vil ha incentiver for å tilby undersøkingane med høgast profittmargin sjølv om det er liten sjans for at undersøkinga er relevant. I alle tilfelle så er det klart at Linnea ikkje fekk den helsehjelpa ho hadde krav på. Der det mest alvorlege er (basert på artikkelen) at det ikkje vart tatt omsyn til at Linnea var dårlegare for kvar gong ho var innom legevakta, det burde være ein ganske kraftig indikasjon på at det ikkje var snakk om panikkanfall. Den andre store feilen var at ho vart eit offer for økonomien ved at ein vegra seg for å legge henne inn av økonomiske hensyn sidan det var laurdag og liten bemanning.

Sikkert for å unngå å bli anklaga for å tafse på pasientane.

Så lenge det ikkje er eit problem, så er det nok lite aktuelt å innføre nye kostnadar i form av adgangskontroll og sjekk av besøkande. Tanken med å ha det opent er at det er effektiv for drifta at pasienten møter opp direkte på avdelinga i staden for å måtte bli henta ved hovudinngangen. Det at det er mange folk innom sjukehuset er også betryggande i seg sjølv ettersom dei med onde hensikter fort blir oppdaga. Eg er forsåvidt einig i at det er ein risiko for lommetjuvar når pasientane søv på rom og i korridorar med fri tilgang, men det er tydelegvis ikkje eit reelt problem i dag. Eg deler også synet på at det potensialet kan være problematisk for personvernet når du rusler rundt på sjukehuset og møter naboen utanfor poliklinikk for mage og tarmsjukdommar, du veit sjølvsagt ikkje konkret kva som feiler naboen men du skjønner nok kva det gjeld likevel. PS. Mange sjukehus har gode kantiner med god mat til greie prisar, som sjølvsagt også er opne for alle. Ved å benytte dette tilbudet så støtter du også drifta av sjukehuset.

Enklaste måten, utan å gjere noko ulovleg er nok å drikke deg full og legge deg på ein benk utanfor ein utestad slik at du blir innbrakt i fyllearresten for natta. Det er ikkje ulovleg å være full og trøtt, så eit enkelt opphold i fyllearresten gir ingen konsekvensar om du ikkje har vært så kranglete at du har utført lovbrot.

Ja dette er den naturlege konsekvensen av å effektivisere av omsyn til økonomien, og ikkje pasienttenestene. Svaret på gode tenester utan at det kostar for mykje ligg ein stad i mellom. Ein fordel som kan hentast ut med færre tilsette per pasient ved sentralisering, er ei spesialisering i oppgåver der legen utfører legeoppgåver og helsepleiaren utfører helsepleiaroppgåver. På mange mindre sjukeheimar så må sjukepleiaren trå til med andre oppgåver enn berre medisinering sidan det ikkje er lønnsomt å tilsette enda ein person til å skifte sengekle og liknande, når til dømes sjukepleiaren har restkapasitet i løpet av arbeidsdagen. Eg synes vi har funnet ei grei balanse i dag, sjølv om det alltids kan gjerast endringar i strukturen.

Dette med nedsnakking eller framsnakking av arbeidsplassen er eigentleg ikkje eit stort tema. Det er sjølvsagt vanskeleg å få folk til å ville jobbe i ein sektor som det berre blir snakka negativt om, men det er heller ikkje så lett å behalde folk i ein sektor som alle snakker fint om utan at det er ein bra arbeidsplass. Det hjelp ikkje å berre framsnakke arbeidsplassen, ein må også gjere arbeidsplassen så god at folk gjerne framsnakkar arbeidsplassen sin. Når det gjeld spørsmålet om korleis ein skal få ordentleg drift i helsesektoren så handlar det om at ein må velge mellom å behalde dagens struktur med dagens finansering, eller omstrukturere for å kunne få til meir med mindre pengar. Ein av grunnane til at vi i Norge har nesten dobbelt så mange sjukepleiarar per 1000 innbyggarar enn Sverige, og fortsatt manglar sjukepleiarar, er at vi i Norge har mange sjukehus og sjukeheimar som treng denne kompetansen. Hadde vi hatt eit stort sjukehus i Norge, og ein stor sjukeheim per fylke, så kunne vi drifta helsesktoren mykje billegare ved at det er mindre behov for tilsette. Type 80% av driftskostnadane i helsesektoren er lønnskostnadar, så med færre tilsette så hadde vi spart mykje pengar. Ulempen med å rasjonalisere drifta av helsesektoren er at mange får mykje dårlegare helsetilbod på grunn av store avstandar, så vi treng heilt klart ein balanse. Den politiske utfordringa er at det er omtrent like upopulært å legge ned helsetilbod som det er å prioritere å bruke enda meir pengar inn i helsesektoren. Eg er elles einig i at trivselstiltak er ein billig måte å sikre seg nok tilsette over tid. Dagens helsesektor er veldig plaga av mykje deltidsstillingar, som igjen er eit utslag av at mange vil lage sine eigne fleksible arbeidsordningar ved at ein har ei fast deltidsstilling som sikrer eit minimum av forutsigbar inntekt, og deretter tek ein på seg ekstravakter når ein har meir behov for pengar enn fritid. Dette gir igjen negative utslag ved at det krevs mykje meir administrasjon når ein skal prøve å pusle saman vaktplaner beståande av mange personar med deltidsstilling framfor nokre få personar i store stillingar.

Eg skjønar poenget, men litt samanheng mellom anmeldingane må det vel være meininga å ha slik at ein kan samanlikne karaktersettinga på tvers av ulike spel som er anmeldt? Karakteren blir lite verdt om anmeldaren også skal definere skalaen frå gong til gong.

Vil framheve dette svaret. Det at din partner var leigetakar med leigeavtale betyr at hen ikkje har ein sak i det heile tatt. Om du brukte inntektene som hen betalte som husleige til å betale huslån eller på Pokémon-kort blir då heilt likegyldig. Eksen kunne hatt ei sak om det ikkje var inngått ei leigeavtale, sidan det då kan argumenterast med at eksen har kjøpt seg i bustaden tilsvarande det hen har bidrege med av rentekostnadar. Er det inngått leigeavtale så er forholdet opp mot eigaskap i bustaden veldig ordna, på lik måte som om hen hadde leigd bustad hos ein tredjeperson. Ein stor ulempe med leigeavtale i sambuarsituasjonar er at leigetakaren har ein del rettigheiter i rolla som leigetakar, herunder retten til oppseiingstid, noko som kan være upraktisk om ein får samlivsbrot og fortsatt skal dele bustad ut oppseiingstida. Om det er aktuelt å rekne eksen som deleigar av bustaden så er det berre å sette opp eit reknestykke på den totale summen som eksen har betalt inn i løpet av sambuarskapet delt på den totale kostnaden som du kjem til å betale inn (renter+avdrag) for heile bustaden. Eit kjapt rekneeksempel frå ein huslånkalkulator viser at om du har kjøpt ein bustad med eit bustadlån på 3 mill som dekker 75% av huskjøpet, så vil dette lånet i løpet av 30 års nedbetaling koste 4 366 800 kr pluss dei gjenværande 25% som du betalte som eigenkapital (750 000 kr) så får vi ein totalsum på ca 4,4 mill. Om eksen budde hos deg i 9 år og eg legg til grunn ei husleige på 4500 kr der alt gjekk rett til huslånet, så betyr det at eksen har bidratt til huslånet med 486 000 kr gjennom heile perioda, som igjen gir ein eigarbrøk på 11%. Sidan mykje av husleiga gjekk til andre ting også så er den reelle summen som eksen har bidratt med mindre, men worst case om ein konkluderer med at dette i realiteten ikkje var eit leigeforhold men var eit sambuarskap der dykk i fellesskap betalte på huslånet, så gir det at eksen maksimalt kan ha eit krav på 11% av verdistigninga, men då legg eg som sagt stor godvilje til.

Eg synes i alle fall at det er spennande at ein ikkje tek ein "reboot". Slike "rebooter" bruker ofte å være originalserien satt i moderne tid, noko som ikkje alltid treffer like godt. Mitt største ankepunkt ved at vi no får eit gjensyn med Stargate programmet som tek opp tråden etter Stargate Universe snart 20 år seinare er at det blir ekstremt mykje bakgrunnsstoff som det blir vanskeleg for nye sjåarar å henge med i dette rike universet som ikkje berre har ulike rasar og planetar, men også ganske rigide reglar for korleis ulik teknologi fungerer. Eg trur også at det blir ei utfordring at heile TV-serie formatet er endra, der TV-seriar på 00-talet kunne ta seg god tid til å utforske ein ny tematikk i kvar episode, så har dei fleste moderne TV-seriar gått for å fortelle ei lang historie fordelt på mange episoder. Det er eit grep som gjer det vanskelegare å hoppe av halvvegs i sesongen før ein har fått avslutninga, men det gjer det også vanskelegare å ta oppigjen tråden om ein først faller av. TV-seriar på 00-talet var i langt større grad designa for linær-TV der det ikkje skulle være krise om du gjekk glipp av ei og anna episode. Det finnes likevel meir moderne suksesshistorier, slik som "Orvell" kopierte formatet til gode gamle "Start Trek" og vart ein mykje betre Star Trek serie enn den offisielle Start Trek rebooten. Skulle eg laga denne nye serien så ville eg nok satt som utgangspunkt at det originale Stargate-programmet vart lagt ned, hemmeligstempla og gløymt etter Universe ekspedisjonen langt på veg mista kommunikasjon med jorda. Ein slik setting kan opne for at at ein ny gjeng, kanskje av sivile? Snubblar over ein Stargate, blir forflytta til ein ny planet utan kunnskap om korleis dei kan kome seg tilbake til jorda. Ved å ta ein slik vri så vil nye sjåarar kunne utforske denne verdenen saman med karakterane, medan eksisterande fans kan nikke anerkjennade til korleis disse karakterane på nytt lærer denne verdenen å kjenne. Den originale serien var tungt sponsa US Airforce, eit samarbeid som kanskje ikkje er like relevant i dag, så eg vil nok gjette på at Amazon tek serien i ein mindre militær retning.

Det er jo noko ulogisk med å gå rundt å tru at det finnes eit etterliv som er mykje betre enn dette livet, men samtidig finnes det ein sikringsbestemmelse på at om du prøver å framskynde det neste livet med sjølvmord, ja då går det rett til helvete. Eg skjønner at poenget er at mennesker skal lide for å gjere seg fortjent til det neste livet, men er det særleg rettferdig av Gud? For det er ikkje alle som lider i dette livet, snarare tvert imot. Kvifor skal geistlige måtte "lide" seg gjennom 80 år med behageleg liv før dei får gå til neste liv? At ikkje fleire religiøse miljø er sjølvmordssekter har eg vanskeleg for å forstå, for alt skal jo bli så mykje betre i etterlivet. Det å gå rundt i samfunnet med ei oppfatting av at folk som blir drept, voldtatt, osv som straff sikkert fortjente det eller får det betre i neste liv som det var nemnt om egyptiske fyrstefødte, det er særdels farleg for heile samfunnet. Særleg når det kombineres med at det er rettferdig i Guds øyne sjølv om det på ingen måte framstår som rettferdig for oss vanlege dødlege. Igjen er det ei gåte at vi i det heile tatt har klart å lage oss eit sivilisert samfunn med lover og rettsvesen, når store delar av befolkninga meiner at kva som er rettferdig og urettferdig skal være opp til Gud å bestemme i neste liv. Kvifor bryr vi oss i det heile tatt om å låse mordere inne i fengsel, når vi som gode kristne skal tilgi (men ikkje akseptere) slike onde handlingar? Kvifor skal nokon jobbe i fengselsvesenet og risikere sitt evige liv om Gud skulle konkludere med at friheitsberøving er ei for stor synd til at fengselsbetjenten skal kunne få eit etterliv?

Det går ann å forbetre karakterane ved å ta ny eksamen. Min umiddelbare tanke er uansett at det på ingen måte er verdt det for deg. Med mindre at du meiner at dei dårlege karakterane du fekk er på grunn av slurv eller uflaks, så er det vekkasta tid med stadig aukande studielån. Særleg når målet er å bygge på til mastergrad i samme fagfelt som du beviseleg ikkje er spesielt god til å studere. For deg vil det nok ha forholdsvis liten verdi med ein svak mastergrad, som det ikkje ein gong er gitt at du klarer å fullføre. Mitt generelle råd for deg er at du heller ser på muligheitene for å ta ein ekstra bachelorgrad i eit fagfelt som utfyller bachelorgraden som du har i rettsvitenskap, som til dømes økonomi, digitalisering, administrasjon og leiing, osv. Ein slik ekstra bachelorgrad vil vanlegvis berre kreve 90 studiepoeng eller 1,5 år sidan ein del av eksisterande studiepoeng kan brukast på nytt som grunnlag for neste bachelorgrad. Om du heller utdannar deg i bredda så betyr det mindre at du har litt svake karakterar, sidan din store styrke då er at du kan litt om fleire fagfelt. Tek du mastergrad og oppover så er det forventa at du skal være ein spissa ekspert, og den forventninga vil det være vanskeleg for deg å svare ut om du stiller litt svakt på karakterfronten.

For mange er det lite attraktivt å jobbe som lærar, sjølv av dei som fullfører utdanninga så er det veldig mange som ender opp i heilt andre jobbar enn i skulesektoren. Det å være realfagslærar er kanskje enda mindre attraktivt, det må openbart være mykje enklare dagar på jobb om ein berre underviser i mjuke fag som historie eller samfunnsfag. Det ville nok vært ei god samfunnsinvestering om realfagslærarar var så godt lønna at det var sterk konkurranse for å bli mattelærar. I staden så slit vi så med å få utdanna nok lærarar at vi driv å gir fritak frå opptakskravet om å ha minst karakteren 3 i norsk og matematikk, det seier seg sjølv at dei lærarane som blir utdanna til tross for at dei berre har ein 2'er i matte og norsk, ikkje blir spesielt kunnskapsrike lærarar når (om) dei fullfører lærarutdanninga. Når vi i tillegg mister dei beste lærarane til jobbar i andre bedrifter enn skulane, så går det fort nedover med muligheita til å tilby neste generasjon ei god utdanning.

Han sett enkelte amerikanske interesser fyrst, og ignorerer andre amerikanske interesser. Og før diskusjonen om diktatorer går fullstendig off-topic, så er det eit problem for Norge at vi no har kjøpt amerikanske F35 jagerfly som no har gjort oss langt meir avhengige av å kunne stole på USA sin vilje til å bistå oss med kompetanse og reservedelar. Og sjølv om det er veldig langt fram før USA blir fienden vår, så har vi no gjort oss enda meir avhengig av ein alliert som vi ikkje kan stole 100% at ivaretek norske forsvarsinteresser. Det kan føre til at dersom utanlandske statar ønsker å utfordre våre grenser, som at Russland tek seg til rette på Svalbard, så vil vi måtte utløyse artikkel 5 i NATO avtalen over ei sak som kunne og burde løysast på eit lågare nivå gjennom militært nærvær, noko som kan bli vanskeleg om Putin-vennen Trump ikkje ønsker å samarbeide nok til at våre F35 blir flygedyktige.