The Avatar

Eg tenker dette er teknologiuavhengig. Forumet er her for å diskutere med folk, både lekfolk og innimellom også fagfolk. Kravet bør enkelt og greit være at brukaren må ha levert eit bidrag. Å bruke AI kan være eit hjelpemiddel, men om du ikkje kommenterer og supplerer til AI svaret så er det berre å slette innlegget. Dette vil være tilsvarande med innlegg som berre lenker til ein youtube video eller eit dokument. Som minstekrav så må brukaren kunne supplere med eigne betraktningar.

Butikkran er fortsatt ikkje voldsbruk. Vi når eit grensetilfelle opp mot at skremmande oppførsel kan være psykisk vold, men butikkranarar som løsner skudd under eit ran blir dømt etter andre paragrafar, nemmeleg grovt ran som har strengare strafferamme enn mord. Poenget med å differansiere er at politiet gjekk tidleg ut og meldte at det ikkje var skutt mot nokon, det kan sjølvsagt utgjere psykisk vold ved at folk vart redde, men det er ikkje ei voldsepisode i tradisjonell forstand. I kva grad folk har komt psykisk til skade er sålangt ikkje kjent, men det er sjølvsagt godt mogleg alt etter korleis situasjonen på NAV kontoret utspelte seg, og då særleg om våpenet vart retta mot folk for å true dei.

Ja det hadde vært interessant å sjå ein test der dekk som er brukt ein sesong blir målt opp mot nye dekk. Eg mistenker likevel at billigdekk taper eigenskapane sine raskare enn kvalitetsdekk.

Joda, men tapet av eit familiemedlemer oppleves som mykje mindre om ein veit at ein når som helst kan ta kontak, ein berre velger å ikkje gjere det. Er personen død så er det eit endeleg punktum. Så blir det opp til kvar enkelt familie om dei vil gjenoppta kontakten etter soninga, eller om all kontakt blir brutt til evig tid på grunn av kor forferdeleg den kriminelle handlinga var.

Overprisen kom fordi etterspørselen var større enn det var tilgjengelege varer. Norske sjukehus trengte masker og sprit, og måtte konkurrere mot andre vestlege land for å få kjøpe. Spriten som vart kjøpt frå norske fabrikkar hadde stort sett vanleg pris fordi destelleria kun skalere opp produksjonen. At prisen vart høg hadde mykje med at vi har eit regelverk som ikkje klarte å holde følge, slik at enkelte sjukehus vart ilagt alkoholavgift sjølv om spriten ikkje skulle brukast til konsum. At det vart kjøpt inn ting som i ettertid viste seg å være unødvendig er heilt korrekt, men det handlar også mest om manglande planverk og eit behov for å sikre seg. Dårlege manuelle ventilatorar hadde ingen verdi så lenge vi i Norge hadde nok mekaniske ventilatorar og uansett ikkje hadde nok folk til å betne mekaniske ventilatorar. Men samtidig ville det blitt stilt store spørsmål til kvifor staten ikkje brukte dei få kronene det kosta for å skaffe ventilatorar som kunne redda liv om situasjonen vart alvorleg nok.

Det er objektivt mykje betre at massemordere slepper ut og blir gode skattebetalarar enn at vi som samfunn skal betale over 5 mill i året for at han skal ha ei eiga fengselsavdeling. For ikkje å snakke om at han skulder 310 millionar i erstatning, med 86 kr i dagpengar frå fengseletså vil det ta 9876 år å betale ned (forutsatt rentefritak). Ikkje at behovet for hevn og konsekvensar er uvesentleg, men det når fort ei grense for kva vi som samfunn er villige til å betale for å straffe. Dødsstraff kjem då fort opp som eit alternativ til livsvarig fengsel, men har då den etiske utfordringa med at det er vel så mykje straff for familie og vennar som mister ein nærståande. I tillegg er etikken rundt det at staten tek liv problematisk, men eg synes at konsekvensane for nærståande er det mest problematiske med dødsstraff som løysing.

Ved at kriminelle som etter endt soning ikkje er rehabiliterte og begår ny kriminalitet rett etterpå. Dei fleste som er fengsla er fengsla for forhold som uansett ikkje hadde gitt livstid. Disse kriminelle blir då eit stadig tilbakevirkende problem. Skal lengre fengselsstraff fungere som kriminalitetsreduserande tiltak så må det innførast livsvarig fengsel uavhengig av lovbrot, berre på den måten slepp vi å ta stilling til om lauslate fangar har blitt lovlydige.

Og så stått utan både mat og pistol på måndag, og då også mindre handlingsrom til å kreve oppmerksomheit og hjelp.

Om tanken er å avskrekke kriminelle så burde ein heller tenker på alternative måtar å straffe kriminelle på. Er det ikkje nokon samfunnsgoder som ein kunne mista som "straff" i slike tilfeller? For disse 14 åringane som blir tatt for vold og drap så er eg sikker på at det vil være ei større påkjenning for dei om dei blir nekta tilgang til mobil og internett i 30 dagar enn det svir for dei å bu nokre dagar på ein ungdomsanstalt. Om eg grisekøyrer og blir tatt for det, og eg får valget mellom 21 dagars ubetinga fengsel eller 6 månedar utan sertifikatet, så vil eg nok velge fengselsopphaldet. Det er for meg langt mindre inngripande om eg tek meg tre vekers permisjon frå jobben og forteller venner og familie at eg skal på impulsiv backpacker reise, enn at eg skal miste jobben og fordi eg i praksis ikkje kan jobbe i det halve året eg er utan sertifikat.

Slik som eg forstår situasjonen så er ikkje dette ein voldsepisode. Når ein klient møter opp på eit NAV kontor, skyter to skudd i sikker retning for å ikkje skade nokon, og overgir seg til politiet så straks dei er framme, så kan eg berre sjå to motiv. Mest truleg er dette ein måte å få oppmerksomheit på, som eit rop om hjelp. Eller så er det snakk om psykiatri der gjerningspersonen ikkje har vært heilt ved sine fulle fem og bevist på kva han/ho gjorde. Eg vil nok gjette på at dette er ein person som ikkje har opplevd å få nødvendig hjelp og som har utført dette som ei desperat handling. No vil gjerningsmannen både bli psykiatrisk vurdert og vil få gratis kost og losji for ei periode.

Nok ei lettvindt løysing frå Frp som sannsynlegvis ikkje kjem til å fungere. Eit litt ledande spørsmål er jo å sjå på andre land som har liknande straffenivå og endog reelle livstidsdommar, har dei kriminelle blitt avskrekka til å være lovlydige borgarar? Utfordringa med straffenivået i Norge handlar aller mest om praktisering av straffenivået og ikkje minst avbalansering på straffenivå for ulike handlingar slik at det oppleves som ein god balanse mellom alvorlegheit og straffelengde. Hadde vi kunne gjennomgått straffelova eller rettare sagt rettspraksisen og fått ei betre balanse for korleis vi straffer voldskriminelle, svindlarar og seksuallovbrytarar så kunne mykje vært gjort. Eg ser at det finnes handlingar som er så sjokkerande at 21 år virker urimeleg kort, men i slike tilfeller så har vi forvaringsdom. Vår løysing med forvaringsdommar skulle nok kanskje også blitt evaluert, då det kan framstå som litt tilfeldig om den forvaringsdømte klarer å lure psykiateren til å sleppe fri likevel, eller om ein forvaringsdømt som har blitt rehabilitert får overtalt psykiataren til å få ein ny sjanse. Eg gjer meg også nokre tankar rundt kor avskrekkande det er med 50 år kontra 21 år i praksis? Er det mange 20 år gamle drapsmenn som kalkulerer inn at dei begår drapet fordi at dei som lauslatt 41 åring kan få seg ein kontorjobb og jobbe i 25 år før dei blir pensjonist? For dei fleste 20 åringar så er vel ein førtiåring så gamal at dei tenker at livet uansett er forbi? Å sone i 50 år i det som er verdens mest humanitære fengsler vil ikkje nødvendigvis framstå som veldig avskrekkande, det må da være mykje skummlare å bli dømt til forvaring slik at det er heilt uvist kva framtid den dømte vil få? Har du forvaringsdom så må du heile tida tenker over om du skal bruke tida i fengselet på å ta utdanning fordi du ein eller anna grunn blir rehabilitert og skal ut i yrkeslivet, eller om ein skal droppe å tenke på framtida fordi ein må planlegge for at ein slepp ikkje ut før ein dauder av alderdom.

Dette fordrer at det er snakk om eit spel med ei historie som du er interessert i. For mange spel så ligg underholdningsverdien i gameplay'et med historien som ei ramme. Mange spel har forholdsvis kjedelige historier. Til dømes i Baldurs Gate 3 som ofte får skryt for historien, så er i alle fall min meining at det er ikkje timesvis med gode stemmeskodepelarprestasjonar som er det som gir mest underholdningsverdi, det er utforskinga og kampane som gjer spelet gøy. Setter ein på juksegode og reduserer kampane til hack'n'slash som du alltid vinner med god margin så er heile poenget med spelet borte. Det blir som fortsette å spele Ludo på hytta sjølv om du har mista terningen, det er ikkje gøy lenger om du berre bestemmer deg for om du skal flytte brikken 1 til 6 ruter, då kan du rydde vekk heile spelet og bruke tida på noko anna.

@ trådstarter Sidan det er sannsynleg at denne saka endere opp i retten (om den ikkje blir henlagt) så kan det kanskje fornuftig at du gjennomfører eigne undersøkingar i saka. Eg tenker særleg på at du burde få nokon til å køyre opp løypa frå der politiet seier du vart målt og fram til ferjekaia, gjerne med dashbordkamera. På den måten kan du få dokumentert det som er av blinde svinger, og det som finnes av avkøyrslar bak svingen. Jo fleire slike stadar du finn og jo lenger du er ute av syne for ein bil som følger etter, jo meir sannsynleg kan du pårope deg at det er at den bilen som vart målt har svinga av og at politimannen enkelt og greit har innhenta deg (fordi du køyrde etter fartsgrensa).

Også politiets vitnesbyrd må vurderast på same måte med andre formar for bevis. Det er også mange som har blitt dømt utan andre bevis enn det politiet har bevitna, særleg råkøyring. Forklaringa som politiet avgir må sjølvsagt stemme overeins med det som er sannsynleg har skjedd, og det som kan underbyggast av andre forhold. Til dømes å kan påstand om dårlege køyreforhold ofte motbevisast ved å vise til vær og solforhold den aktuelle dagen. Når politiet vitner i ei sak så får politiet tildelt så mykje tillit at det nesten er eit problem for rettssikkerheita, der ein legger vekt på at politiet ikkje har personlege interesser i saka, at politiet er fagkyndig til å vurdere ulovleg handling, at politiet risikerer jobben ved å forklare seg usant, og at politiet har erfaring med å avgi vitneforklaring og ein antek at politiet er trente i å huske detaljar. Når den tiltalte vitner så er det ofte motsatt, at ein har mindre tillit til forklaringa fordi vitnet har personlege interesser, manglar kompetanse, ikkje husker detaljane så lenge etter hendinga, osv, osv. Eg håpar og trur at det er uhyre sjeldan at politiet lyg berre fordi dei får ein tilfredsstilling av å få uskuldige folk dømt. Men det skal ikkje så mykje til for at politiet misoppfatter situasjonen, og då forteller sannferdig om korleis politiet har oppfatta situasjonen. I dette konkrete tilfellet så kan det godt være at politimannen er 100% sikker på at det er rett bil som vart stoppa for å ha køyrt for fort, sjølv om trådstarter meiner at bilen enten har blitt forveksla med ein annan bil eller at målinga er feil.

Politiets ord er bevis, og politiets ord blir tillagt stor vekt fordi politiet som stoppa bilføraren ikkje har personlege interesser i saka, i motsetting til bilisten som har ein eigeninteresse av å seie det som gjer at ein slepp unna.

Ingen årsak. Og skulle du synes skjermen er litt stor så vit at det går fort over. Det er som med ny TV, du tenker alltid at TVen er kjempestor når den er ny, og alt veka etterpå så angrer du på at du ikkje kjøpte enda større TV. 😃

Etter mitt syn så blir ikkje 15" for stort til heimebruk. Vektforskjellen er minimal når du har laptoppen i fanget, og disse ekstra tommane med skjerm utgjer veldig mykje når du skal bruke PCen til å jobbe på. Skal du drive med skrivearbeid på ein 13" så vil brukargrensesnittet stjele mykje av skjermplassen. Då må du enten zoome inn slik at du berre ser halve arket du skriver på, eller så må du zoome ut for å sjå heile arken men utan å klare lese kva du har skrevet utan å ha lupe. Dersom det er aktuelt å bruke laptoppen til litt heimekontorjobbing så vil eg eigentleg anbefale å også kjøpe dokkingstasjon og (stor) ekstern skjerm.

Ja det stemmer. Leigetakaren får 800 kr mot å sjølv måtte ta risikoen for at vaskemaskina kan bli øydelagt. Slik det er i dag så er det utleiger sitt ansvar at vaskemaskina fungerer, og blir den øydelagt og leigetakaren ikkje får ny innan rimeleg tid så kan leigetakaren holde tilbake husleige. Dersom vaskemaskina havarerer dagen etter denne avtalen er inngått så har leigetakaren fått 800 kr men må bruke 5000 kr på ny vaskemaskin, i tillegg til å måtte ordne med å bli kvitt den gamle vaskemaskina.

Det er vel ein trend. Eg kan ikkje påstå at eg har observert dette som ein utprega trend, menn som er glattbarberte eller har heilskjegg er i klart fleirtal. Men det kan fort være at dette er ein trend som kjem meir og meir. Som med alle andre motetrender så er det trendsettere og kjendisar som er fyrst ute, og så går det litt tid før resten av befolkninga slenger seg på trenden.

Spørsmålet er i all hovudsak om politiet har målt rett bil og om det er rett bil om målinga er korrekt. I teorien kan politiet ha ligget bak ein bil som dei målte farta på, og så har denne bilen svingt av vegen etter ein sving der politiet ikkje hadde visuell kontakt, og så har politibilen nådd igjen trådstarters bil etter neste bil og berre antatt at det er samme bilen. Politmannen som har gjennomført målinga kan ha gjort feil utan å være klar over det sjølv, som f.eks. dersom fartsmåleren er ukalibrert. Det som taler for trådstarters forklaring er dersom det stemmer at det var 3-4 minutt margin over berre nokre få kilomter. Då vil det ikkje være nokon objektiv grunn for trådstarter å køyre for fort sidan det å komme fram tidlegare berre gir tilsvarande forlenga ventetid på ferja.

Dette er nok ikkje eit veldig godt svar, men her må du enkelt og greit vurdere kor høgt du prioriterer arbeidskomforten du får med stor skjerm, opp mot kor stor PC du vil drasse rundt på. Forskjellen i vekt er ikkje enorm, ser ut til å være 1,51 kg mot 1,24 kg, med disse 250 gramma merkes godt om du er mykje på farta. Til heimebruk så ville eg gått for den største modellen, om du berre har denne eine reisa du tenker å ta med deg laptoppen på, så ville eg ikkje lagt mykje vekt på reisevennlegheita. Så er det det sjølvsagt ein forskjell om du reiser til Brasil med laptoppen i PC-veska og berre har den på hotellrommet, eller om du skal ha med deg laptoppen for å bruke den på alt frå små café bord til langt ute i jungelen.

Direktoratet for medisinske produkter. Dei fastsetter makspris på alle reseptbelagte legemiddel som kan omsettast i Norge. Apotek som ikkje følger pålegg frå direktoratet mister konsensjonen til å selge legemidler.

Det kjem ann på. Fyrst så er det fortsatt ei ueinigheit om kva som er avtalt. Om kjøparen meiner at han/ho har kjøpt bustaden med to vaskemaskiner (og vinner gjennom for dette synet) så er det ikkje din vaskemaskin å gi bort eller selge lenger. Men som du seier, dersom det er kombivaskemaskina som er den vaskemaskina kjøparen ønsker skal følge med og at kjøpar ikkje har anna interesse i vaskemaskina som står i hybelen utover at hybelen er leigd ut med vaskemaskin, så er dette eit godt forslag til minneleg løysing. Einaste X-faktoren er om leigetakaren aksepterer avtalen. Eg trur ikkje det blir eit problem sidan leigetakaren då får ettergitt 800 kr i skuldig straumrekning. Ulempen for leigetakaren ved ei slik løysing er at dersom vaskemaskina blir øydelagt så er det leigetakaren som må fikse det for eiga rekning. Ein leigetakar som leiger med vaskemaskin treng berre å seie ifrå om maskina blir øydelagt og så er det utleiger som må skaffe ny vaskemaskin innan rimeleg tid. Så lenge alle er einige så høyres dette ut som eit godt forslag til løysing.

Kanskje no på sommaren, men om du venter til desember så er det utruleg kva du får handle på apoteket som julegåvetips.

Det er her vi har forskjellen på grossistar og butikkar. Ein av mange grunnar til at vi har høge matvareprisar i Norge er at vi har mange butikkar og dertil mange ansatte som skal lønnast. I eit land der lønningane er høge også i lågtlønna yrker så er det store lønnskostnadar knytta til å ha så mange dagligvarebutikkar. Grossistleddet derimot burde vi ha fleire av. Eit stort hinder for etablering av utanlandske og frittståande daglegvarebutikkar i Norge er at det er lite konkurranse i grosisstleddet, noko som fører til at nye butikkar ikkje får kjøpe sine varer til like gunstig pris som dei store kjedene får. Likeså er det vanskeleg for ein liten lokal matvareprodusent å få varene sine ut i butikkhyllene, for dei får ikkje solgt til grosisstleddet med mindre dei har høg nok produksjon til å forsyne heile norge, og sjølv om produksjonen er stor nok så må ein likevel konkurrere med dei store etablerte matvareprodusentane sidan dei trurer med å trekke sine produkt om butikkane får ta inn ein seriøs konkurrent til sine merkevarer.