The Avatar

Sur nedbør fiksa vi i løpet av 90-talet gjennom internasjonalt samarbeid med å redusere utslepp av svoveldioksid. Elles så er det slik at det er den folkelege diskusjonen, herunder politiske diskusjonar, som blander begrepa ved å snakke om lokale miljøtiltak som å plukke søppel med internasjonale miljøtiltak som å kutte CO2-utslepp ved å snakke om miljø som om det var berre ein bestemt ting. Det som det er diskusjon rundt er kva som er fornuftig ressursbruk i dag for å kanskje finne betre løysingar for morgendagen. Her kjem debatten om mineralutvinning til batteriproduksjon og vindmølleblad som ikkje kan resirkulerast heilt klart til sin rett. Men faktaoppøysningane er vel offentleg kjente? Alle veit at ein elbil ikkje er miljøvenleg å produserer, spørsmålet går meir på om ein elbil er meir miljøvenlege totalt sett frå produksjon til resirkulering.

Sjølv om det er vanleg at begge køyreretningar er i nærheita av kvarandre, så må det ikkje være slik. Eit eksempel på slike vegar er i tunnelar der kvar retning har ulike løp slik at du ikkje ser den motgåande trafikken. Men ja. Bildet er så dårleg at det er nok mest nærliggande å anta at det som er meint er at venstre felt er for motgåande trafikk sjølv om linjene har feil farge. Hadde alle felta vært i same retning så skal normalt kantlinja til venstre for venstre felt være gul for å vise at alle felta går i same retning.

Det som kan være hinderet er at sjølv sjefen er godt fornøgd med arbeidet som blir utført så medfører det ein større økonomisk risiko å tilby fast stilling. Ikkje berre blir det formell oppseiingstid å ta høgde for, men det er også strenge krav for kva som er oppseiingsgrunn. Ein midlertidig tilkallingsvikar kan ein berre slutte å ringe til for å spare lønnsutgiftene til den stillinga. Slik som det er no så får sjefen berre dei positive tinga, ein får ein god tilsett som gjer ein god jobb, samtidig så er ein ikkje forplikta til å betale lønn neste månad om ein ser at det ikkje er behov for arbeid.

Normalt sett så vil det på dei fleste slike testar være relativt enkelt å svare det du trur arbeidsgivar vil ha til svar, og ikkje det du sjølv meiner. Veldig mange testar har ikkje eit betre system for å fange opp uærlege svar på anna enn at dei spør om det same fleire gongar for å også sjekke om du er konsekvent i svara du gir, noko som sjølvsagt også har den ulempen at det tek mykje lenger tid å fullføre undersøkinga. Når du får spørsmål som "på ein skala frå 1-5 kor viktig er det for deg med punktligheit" og deretter spørsmålet? "På ein skala frå 1-5 kor akseptabelt er det å kome litt forseint?". På slike spørsmål er det openbart at arbeidsgivar vil at du scorer høgt på det eine spørsmålet og lågt på det andre spørsmålet som er formulert motsatt. Så å "jukse" seg til eit godt resultat er ikkje så vanskeleg. Så finnes det sjølvsagt også testar som prøver å være smartare enn den som tek testen, slik at ein skal "avsløre" dei som i testen seier at punktlegheit er svært viktig, for dei som gir maks-score er juksere og dei som reelt sett meiner at punktlegheit er viktig ville gitt ein firer. Må då er ein langt inne i kvasi-psykologi når ein skal prøve å gjette på kva kandidaten eigentleg meinte med eit bestemt svar.

Denne "regelen" om å eige maks fem bustadar er berre ein forvaltningspraksis hos skatteetaten. Den eigentlege regelen er at det skal vurderast om du er næringsdrivande, noko som mellom anna betyr ei vurdering på om virksomheita er eigna til å gå med overskot på sikt, om du driv for eiga rekning og risiko, osv. Til dømes så kan du bli vurdert som næringsdrivande med så lite som to utleigebustadar om du driv med korttidsutleige og dermed har stor omsetting. Sjølv om du berre eig fem bustadar så er det ingen garanti for at du ikkje kan bli vurdert som næringsdrivande, men som tommelfingerregel så har ikkje skatteetaten fokus på dei som eig maks fem bustadar. Korleis dette blir opp mot eit ekteskap blir også ei konkret vurdering. Det er i seg sjølv ikkje nok at fem bustadar er registrert på deg og fem bustadar er registrert på din kone dersom skatteetaten vurderer det slik at det i realiteten er felleseige fordi dykk har felles økonomi, eller at det i realiteten er ein av dykk som eig alle 10 bustadane og at partneren står registrert som rein proforma utan å være den reelle eigaren. Det du må tenke på er at du skal kunne overbevise skatteetaten at du ikkje driv med næring.

Den store fordelen med å ha skrevne attestar er at dette er varig dokumentasjon på arbeidet du har utført. Dei aller fleste som skal tilsette vil uansett ringe for å prate med referansepersonen, men ein skriftleg referanse er eit godt alternativ om referansepersonen skulle bli utilgjengeleg, om det går så lang tid at vedkomamnde ikkje husker deg så godt lenger, eller til og med at dykk havnar i ei konflikt slik at den sjefen som før hadde gode ting å seie om deg ikkje lenger er villig til å skryte av deg. Då er det greit å ha denne skryten skriftleg. Ein anna fordel med skrevne attestar er at du kan ha dei som vedlegg til søknaden. For dei fleste som tilsetter så er det mykje raskare å raskt lese over for å sjå at her er det eit par tre gode attestar i staden for å bruke tid på å ringe rundt. Kor viktig det er med skriftlege attestar kan variere, men jo meir lettfatta info du kan legge ved i søknaden jo større sjanse er det for at akkurat din søknad gir eit betre fyrsteinntrykk slik at du har større sjanse til å få eit intervju. Eg ville sladda alle urelevante epostadresser og namn, om ikkje anna for å framstå som litt seriøs i måten du behandlar personopplysningar på. I tillegg skal du være litt forsiktig med å oppgi kontaktinfo til personar som du ikkje har gjort avtale om å ha som referanse. Sjølv om arbeidsgivar ikkje skal kontakte personar som ikkje er oppgitt som referanse så hender det seg at dei gjer det likevel, så pass på at dei personane som blir nemnt i søknaden er personar som kjem til å snakke pent om deg. Eg ville også vært forsiktig med å legge fram epostar som ikkje er skreve direkte til deg som ein attest, sjølv om det er skryt av ditt arbeid så er det nok litt ugreit med å vidaresende epostar til utanforståande utan at det er avtalt med avsendaren. Sånn sett kan det kanskje være like greit å berre skrive i søknaden at du har fått gode tilbakemeldingar frå oppdragsgivarar, og at du på førespurnad kan legge fram dokumentasjon på dette i form av epostar.

Eg er også einig i at det er ugreitt med slik prat på arbeidsplassen, og at det er enda verre når sjefen er deltakande og ikkje setter ein stoppar for det. Likevel så er det ein viss grad av slingsrom her. Det er ikkje gitt at alle har lik oppfatting av kva som er sladder, og til ei viss grad så vil det være ulik tålegrense på ulike arbeidsplassar. Som arbeidsgivar har sjefen ei plikt etter arbeidsmiljølova og syte for at arbeidstakarane ikkje blir utsatt for uheldige psykiske belastningar, men sjølv om ein arbeidstakar som til dømes kjem for seint på jobb synes det er ubehagleg å måtte stå til rette når sjefen påpeiker at ein har komt for seint så betyr ikkje det at sjefen ikkje har lov til å kommentere at arbeidstakaren kjem for seint. Likevel kan det bikke over til å bli ei slik uheldig psykisk belastning dersom arbeidstakaren blir irettesatt framfor alle kollegaene. Om slik prat er innafor eller ikkje kjem heilt ann på mange faktorar. Skjer det ofte at ein brukar negative karakteristika om arbeidstakaren? Er det alltid dei same personane som får denne behandlinga? Er det som blir sagt sant? Er dette reint sladder eller er det informasjon som kollegaene bør få? Kor alvorlege er karakteristikken, er det forhold som det eigentleg er tausheitsplikt om slik som helseopplysningar? Er denne praten ovanfrå og ned, eller er det slik at sjefen får tilsvarande karakteristikeringar og slengbemerkninga også andre vegen? Alt det sagt så er det likevel slik at dersom ein er i tvil om det er innafor så er ein ikkje i tvil. Altså at dersom dette oppleves som ugreit så bør det gjerast tiltak for å endre oppførsel. Ikkje nødvendigvis som varslesak, ein kan gjerne starte med å snakke med dei involverte for å minne dei på at ein ikkje bør snakke om andre på den måten.

Som nemnt så er det ein treårsregel. Etter å ha vært midlertidig tilsett i tre år så har ein krav på å få stillinga omgjort til fast stilling tilsvarande den gjennomsnittlege arbeidsmengden. Arbeid 2-3 dagar i veka tilsvarer då ei 40-60% stilling. Legg ein til at det av og til blir jobba heile veker og helgar så er nok den reelle stillingsprosenten over 50%, dette må ein sjølvsagt finrekne på. Grunnlaget for dette er at dersom firmaet har økonomi til å ha ein midlertidig tilsett i f.eks. 60% stilling over tre år, så har dei også økonomi til å ha ei fast 60% stilling. Hovudregelen er at alle skal ha fast stilling (men ikkje nødvendigvis fulltidsstilling), og at midlertidige stillingar berre kan nyttast der arbeidsbehovet er nettopp midlertidig. Eit midlertidig arbeidsbehov som varer i meir enn 3 år blir då ikkje rekna som midlertidig lenger. Slik eg ser det så står vennen din som har hatt midlertidig stilling i 2,5 år ovanfor eit strategivalg for korleis ein bør gå fram for å få fast stilling. Enten så sitt ein stille i båten og venter til at den midlertidige tilsettinga har vart i meir enn 3 år slik at ein kan gå til sjefen og kreve fast stilling etter AML § 14-9. Risikoen med den framgangsmåten er at dersom sjefen er bevist på bruken av deltidsstilling og ikkje ønsker å tilby vennen fast stilling så vil vennen din slutte å få arbeidsoppdrag når ein nærmar seg tre års grensa. Den andre strategien er å ta eit møte med sjefen for å kreve fast stilling no før ein har eit lovmessig krav på det. Ulempen her er at sjefen kan seie nei og slutte å bruke vennen som tilkallingsvikar. Fordelen med å ta dette opp no med ein gong er at dersom ein uansett ikkje får fast stilling om eit halvt år så kan vennen din like gjerne få vite det no slik at han/ho kan starte å leite etter andre jobbar med ein gong. Eg er elles einig i at dersom vennen din er fagorganisert så er dette ein prosess som det er fornuftig å ta gjennom fagforeininga.

Det er nok mest dette som er problematisk, det er svært mange firma som bruker slike testar som enten er for dårlege til å gi gode og konsise svar, eller at dei ikkje har kompetanse til å vurdere resultatet på ein fornuftig måte. Svært mange av disse testane har eit særdeles tynt vitenskapleg grunnlag. Samtidig er det ikkje nødvendigvis at bestemte personlegheitstrekk som ein leiter etter faktisk gir det forventa resultatet i arbeidsutføringa. Det har eigentleg blitt ein floskel at alle arbeidsgivarar søker etter ekstroverte arbeidstakarar til alle typar stillingar. Det er problematisk på fleire måtar, kanskje det viktigaste er at om ein person er introvert eller ekstrovert har liten betydning for korleis ein er i ein arbeidssituasjon. Introverte kan også jobbe som selgarar eller foredragsholdarar, om dei drar heim og slapper av med å lese ei bok eller henge med venner spelar ingen rolle for arbeidsutføringa. Tilsvarande så er det jo ikkje slik at ekstroverte er ute av stand til sette seg ned og jobbe sjølvstendig på eit kontor. Den største forskjellen er kanskje at dersom ein har ein arbeidsplass med berre ekstroverte arbeidarar så er det ein litt høgare sannsynlegheit for at det blir mykje henging rundt kaffeautomaten. Eg har ein viss forståing for at dersom ein har svært mange søkarar så vil alle måtar å redusere talet på søkarar å velge mellom være ein fordel. Og då er sjølvsagt ein test betre enn å trille terning å la tilfeldigheitene avgjere. Personleg så deler eg ditt synspunkt. Ein arbeidsgivar som vil utføre personlegheitstestar bør ha ein særdeles god grunn for kvifor det er viktig for at eg ikkje skal avfeie arbeidsgivaren som useriøs. For meg så vil eg ha same reaksjon om eg kjem til eit jobbintervju og intervjuaren dreg opp Tarotkorta for å spå om eg har ei framtid i firmaet, det blir for useriøst. Ein heilt anna grunn til at ein slik tilsettingsprosess er problematisk er også at det er ei grense for kor mykje tid eg som jobbsøkar er villig til å investere for muligheita til å få ein jobb utan at eg får betalt for betalt for tidsbruken. Om den som tilsetter vil at eg skal bruke ein time på å fylle ut ein psykologisk test eller om ein vil bruke den timen på å gjennomføre eit intervju går nok mykje for det same. Men når eg fyrst brukar ein time på å skrive søknad, deretter ein time for fyrste gongs intervju, så ein time for å gjennomføre test, deretter ein time til for andre gongs intervju, så begynner det å nærme seg ei grense for at eg vil ha betalt for ein halv arbeidsdag.

Du treng ikkje nødvendigvis ny arbeidsavtale, men du bør ha ei stillingsbeskrivelse som stemmer med jobben du utfører. I utgangspunktet så er det likevel ikkje gitt at stillinga kan endrast så mykje utan å ansjå det som ei endringsoppseiing der den gamle stillinga blir sagt opp og du trer inn i ein ny arbeidsavtale. Arbeidsgivar kan endre stillinga innafor styringsretten, men endring av stillingas grunnpreg vil ligge utanfor styringsretten. I dette tilfellet så forstår eg det slik at det ikkje er ueinigheit om kva jobben din i dag går ut på, då er det ein fordel for begge partar å skriftleggjere kva som er jobben din.

Det avgjerande spørsmålet er kva ransakingsordren gjekk ut på. Kva meiner du med at ransakingsordren var "uhjemlet"? Dersom politiet hadde ei ransakingsordre så må den openbart vært heimla ein stad, eller meiner du at politiet ikkje hadde ransakingsordre og at dei tvang seg inn ulovleg? At ransakinga seinare viste seg å være grunnlaus er utan betydning, spørsmålet er om politiet hadde skjellig grunn eller ikkje.

Ja, isolert sett er eg heilt einig. Det som gjer at det ikkje blir fullt så enkelt er at det i leigeavtalen står: *Depositum/garanti må foreligge senest innen én måned etter kontraktsunderskrift, og under enhver omstendighet før leieforholdets startdato som nevnt i pkt. 5. Leier vil ikke få adkomst til leieobjektet eller utlevert nøkler før depositum/garanti foreligger. Og med stjernepunktet: *Leier skal stille garanti med samme formål som depositum, .... Det betyr at sjølv om det er satt krav om at depositum/garanti skal betalast seinast innan ein månad, så gir neste del av setninga eit unntak frå det kravet og seier at det likevel kan betalast før startdato, og i tillegg til det igjen så opnar siste del av setninga for at ein uansett også kan betale depositum/garanti etter at leigeforholdet har starta men då med konsekvens av at ein ikkje får nøklane. Det utleigar burde har gjort i dette tilfellet er å sette punktum etter fyrste komma slik at det var eit absolutt krav at depositum skal stillast innan ein månad etter signering, men det har ein altså ikkje gjort og ein har i staden laga unntak på unntak frå kravet. Slik som vi har fått presentert leigeavtalen så er det i realiteten ingen absolutt frist for når depositumet må være betalt, og dermed er det heller ingen klar dato for når avtalen må ansjåast som mislegholdt slik at den kan annulerast. Og til alt overformål så har utleigar i tillegg tatt inn i leigeavtalen at det aksepteres annen garanti enn depositum ved å skrive: Dersom det er avtalt, kan utleier akseptere at leier stiller garanti i stedet for eller i tillegg til depositum, for eksempel fra NAV, arbeidsgiver eller andre. Dermed er ikkje manglande innbetaling til depositumskonto i seg sjølv misleghald. Det er mogleg at utleigar har tenkt på garanti som i betydning som NAV-garanti eller depositumsgaranti gjennom forsikringsselskap, men i dette tilfellet så har vi fått opplyst at utleigar har akseptert pant i bil som akseptabel garanti så då har ein oppfylt vilkåret om at utleigar har akseptert garanti i staden for eller i tillegg til depositum.

Takker. Kanskje eg nettopp gav svaret på kvifor fasiten seier at svaret er C og ikkje B? Altså at det er skrivefeil.

Det er ikkje heilt beint fram ettersom det er ueinigheit om avtalen fortsatt er gjeldande eller ikkje. Utleiger meiner at avtalen er oppheva fordi du ikkje betalt depositum. Du meiner at du fortsatt har ein leigeavtale sidan utleigar har akseptert pant i bilen som garanti. Dersom ein legg til grunn at at utleigar har akseptert at du kan stille anna garanti tilgjengeleg på eit framtidig tidspunkt, og du har akseptert at du ikkje får flytte inn sjølv om du startar leigeperioden 1 mars så er det i utgangspunktet slik at du må betale husleige frå 1 mars. Samtidig så er det jo utleigar som hevder at legeavtalen er oppheva, så eit eventuelt krav om husleige vil være motstridande med at det ikkje foreligg ein leigeavtale. Det er også slik at du ikkje er pliktig til å betale husleiga om du ikkje mottek motytinga som er bruksrett på husrommet. Men strengt tatt så blir ikkje du nekta innflytting 1 mars før du har stilt garantien tilgjengeleg, for det er fyrst då du etter avtalen skal ha tilgang på husrommet som utleigar ikkje lenger er i stand til å tilby deg ettersom huset er solgt.

Ja normalt er det slik, men i denne situasjonen kan vel også den nye huseigaren nekte å forholde seg til leigeavtalen som ein ikkje viste om og då berre forholde seg til kjøpsavtalen, og at dette blir ein tvist mellom trådstarter og utleigar/selgar? Utleigar/selgar er uansett i ein skvis, spørsmålet er berre om det blir konflikt mellom trådstarter og utleigar/selgar, eller om det blir konflikt mellom utleigar/selgar og kjøparen, eller om det blir konflikt med begge partar.

Det er ikkje plikt om å tinglyse avtalar (men det er ofte anbefalt for å dokumentere avtalar som er inngått). I dette tilfellet vil det være to motstridande avtalar der trådstarter på eine sida har ein bruksrett til huset gjennom leigeavtalen samtidig som den nye huseigaren har kjøpt eit hus med tilhøyrande bruksrett ettersom det ikkje har vært gitt opplysningar om at huset er utleigt. Det ligg i sakens natur at berre ein av partane kan nytte huset samtidig, og sjølv om eg er litt usikker på om det er ulik juridisk vekting mellom å kjøpe og leige ein bruksrett så er det sjølvsagt nærliggande at det er den som har kjøpt huset og som har den fysiske tilgangen til huset ved å ha nøklane som nok har fyrsteretten til å flytte inn (om ny eigar har tatt over eller vil ta over bustaden før trådstater flyttar inn). Edit. Når eg tenker meg om så er det vel kanskje vel så nærliggande å tenke at leigeavtalen er gyldig og bindande, og at det er den nye huseigaren som kan kreve erstatning eller heve kjøpet på bakgrunn av at det ikkje er informert om at huset har leigetakar.

Eg klarer heller ikkje å sjå kvifor C skal være det rette svaret her. Det hjelp heller ikkje at teikninga er i så dårleg kvalitet. Av teikninga går det ikkje ein gong fram om venstre felt er motgåande køyrefelt eller ikkje. Så vidt eg kan sjå så er det kvit linje på begge sider som tilseier at det her er tre køyrefelt i same retning. Rett svar skal være B. Litt kverrulativt så kan også svaret være D litt avhengig av om det er andre forhold som eg ikkje kan sjå utifrå teikninga. Dersom det er saktegåande kø vidare framover så kan det også være lov å passere i høgre felt forutsatt at ein køyrer; elektriske og hydrogendrevne kjøretøy, uniformert utrykningskjøretøy, minibusser i løyvepliktig persontransport eller minibusser (inntil 16 personer) som frakter minst sju passasjerer i tillegg til sjåføren.

Grunnen til at det ikkje er enkelt å finne ei oversikt over kva det har kosta Norge å støtte Ukraina er at det ikkje er eit enkelt reknestykke. Det som er gitt i reine pengar frå staten finnes det nok god oversikt over, kva som er gitt av private er det vanskelegare å finne oversikt over. I tillegg har mykje av støtten frå Norge vært i form av våpen og utstyr til militæret, samt humanitær hjelp. Kva som er verdien av det miltære utstyret vi har gitt vekk er vanskeleg å talfeste. Noko av utstyret er reint overskotsmateriell som det berre var greitt å få gitt vekk. Anna utstyr har blitt gitt vekk fordi det skal erstatast med nyinnkjøp, men det er ikkje gitt at vi hadde bytta ut dette utstyret no om det ikkje var for krigen. Ein del av dette utstyret hadde nok blitt brukt av det norske forsvaret ei stund til om det ikkje hadde blitt krig i Ukraina. Då blir det eit definisjonsspørsmål om det norske forsvaret har donert forsvarsmateriell for store verdiar, eller om det norske forsvaret har rusta opp eige forsvar og gitt vekk det som vart til overs når vi kjøpte inn nytt utstyr. I tillegg til alt dette så har vi som påpeikt også hatt inntekter både direkte og indirekte som følge av krigen. Direkte ved at vi har solgt våpen, og indirekte ved at energiprisane gjekk opp som følgje av at Europa kjøpte mindre russisk gass slik at vi fekk meir omsetting på vår eigen gass. Dersom du skal ha eit klart svar på dette spørsmålet så må det gjerast ein stor jobb med å definere spørsmålet.

Ja det er berre å spørre, både stadfesting på dagens arbeidsoppgåver og tilbakemelding på korleis du har utført arbeidet er fin dokumentasjon ved arbeidssøking. Minstekravet for kva du kan kreve å få er ein sluttattest som stadfester perioden du har jobba samt ei skildring av arbeidsoppgåver, men dette er minstekrav så det er berre å spørre om ein meir utfyllande attest. I denne samanhengen så blir det feil å kalle det ein sluttattest ettersom du ikkje har slutta, det blir meir ein skriftleggjort referanse frå dagens arbeidsgivar. Det same gjeld det du har fått skriftleg frå oppdragsgivarane, det er absolutt nok du bør bruke men som med andre referanser så er det ryddig at du informerer på førehand, særleg om eposten du har fått vidaresend ikkje er sendt ut med tanke på å være ein attest til deg.

Det som nok redder trådstarter frå å måtte betale husleige frå mars av utan å få flytte inn er at ettersom husrommet er solgt til nokon andre så har utleiger uansett ingen nøkler til husrommet å tilby sjølv om trådstarter skulle klare å hoste opp eit depositum på eit seinare tidspunkt. Så hadde ikkje huset blitt solgt så hadde eg vært heilt einig i at trådstartar bør være veldig forsiktig å stille krav om at leigeavtalen skal etterlevast ettersom det medfører at ho ville måtte betale husleige utan å få flytte inn, og det er sjølvsagt enda vanskelegare å spare opp depositum når ein må betale huseleige for eit hus som ein ikkje får bu i. Men i denne konkrete situasjonen så kan det være eit poeng å i å reise sak sidan utleigar uansett ikkje kan stille husrommet tilgjengeleg. Så for trådstarter så er det berre to utfall av saka, enten så vinn ho fram i sin sak og kan kreve erstatning frå utleigaren som på grunn av hussalget ikkje lenger kan stille husrommet disponibelt, eller så vinn ho ikkje fram i saka og ein må rekne leigeavtalen som annullert. Kostnaden og risikoen for trådstartar er kostnaden ved å reise sak, samt at det nødvendigvis vil gå med ein del tid på å skulle køyre ei slik sak.

Det korte svaret er nei. Det litt lengre svaret er at det kan være avhengig av kva du legg i offentleg involvering. Det fyrste vilkåret som må være oppfylt er at bygginga må være i samsvar med godkjent arealplan. Deretter så må bygginga være i samsvar med byggereglane, som reglane som går på konstruksjonssikkerheit, brann, inneklima, osv. Det er relativt snevert med unntak frå byggesaksforskrifta. Det aller meste som blir bygd må du som minimum innhente løyve til, og ofte må du også søke. Du kan likevel i dei fleste tilfeller bygge garasje, bod og liknande små tiltak om du bygger på godkjent måte og det er i henhold til arealplanen for tomta. Heilt konkret så betyr det at du kan bygge maks 50 m² og du kan ikkje bu i byggverket utan å utløyse søknadsplikt. Ein del midlertidige byggverk vil også kunne falle inn under untaksbestemmelsane om byggverket ikkje skal stå i meir enn 2 månadar. Så å bygge hus vil du uansett ikkje kunne gjere på lovleg vis heilt utan offentleg innblanding.

For ikkje å snakke om at det er dårleg av utleigar å tilby pant i bilen som garanti og så angre seg utan å fortelle det til trådstarter.

Ja. Strengt tatt så trur eg du til og med kan jobbe på dei same prosjekta i begge jobbane utan at det nødvendigvis er ein interessekonflikt. Merk likevel at dei aller fleste arbeidsavtalar har vilkår som seier noko om at ein må ha godkjenning av arbeidsgivar for å kunne ta på seg ein jobb til, særleg der det kan være spørsmål rundt habilitet og rolleblanding. Merk også at det er primærarbeidsgivaren din som har fyrsteretten på din arbeidskraft, så sjølv om du får lov til og kan ta på den ei fulltidsstilling til så kan du likevel havne i ein situasjon der du mislegheld arbeidsavtalen med din primærarbeidsgivar om du ikkje er i stand til å møte utkvilt hos primærarbeidsgivaren.

Slik eg forstår dette punktet isolert sett så betyr det at leigeavtalen fortsatt er gyldig ettersom den ikkje har blitt sagt opp og sidan det slike eg forstår det ikkje står noko i avtalen om at leigeavtalen fell vekk dersom depositumet ikkje blir innbetalt. Slik som det står i avtalen så er konsekvensen av å ikkje betale inn depositummet seinast ved innflyttingsdato at du ikkje får adkomst til husrommet (men du er fortsatt bunden til å betale husleige frå den datoen). Det som står under punkt 22 tilseier at det ikkje er berre vanleg depositumsinnbetaling som er gyldig depositum/garanti, så der vil utleigaren din få ei utfordring med å føre bevis for at du har mislegholdt avtalen ved å ikkje stille med reine pengar som depositum sidan punkt 22 slår fast at også andre garantiar er akseptabelt. Vilkåret er at det er avtalt å stille anna form for garanti, og der har du truleg SMSar som kan i det minste sannsynleggjere at det er gjort avtale om å stille bilen som pant i staden for å betale inn depositumskonto. Eit oppfølgingsspørsmål; Har du og utleigar oppretta depositumskonto i ditt namn for innbetaling av depositum? Det er vanskeleg å grunngje ei annulering av leigeavtalen med at det ikkje er betalt inn depositum på særskilt depositumskonto i leigetakars namn i den banken som husleiga skal betalast inn til dersom slik konto ikkje har blitt oppretta. Sjølv om dykk strengt tatt ikkje treng å opprette kontoen i fellesskap så er det dette som er vanleg, det er også utleigar som skal betale gebyret for oppretting av depositumskonto, så utleigar kan ikkje utan vidare forvente at du har ordna med depositumskonto på eiga hand.

Eg tenker at det kjem veldig ann på kva som ligg i å ta eit friår, dersom det er snakk om å ta heilt fri utan å gjere noko som helst så bør det være svært gode grunnar for det. Ein eller anna form for struktur må ungdommen ha, men det treng ikkje nødvendigvis å være skulegang. Eg tenker at det fyrste ein bør gjere er å ta ein prat med tenåringen der ein sett krav og viser at det å bu heime på gutterommet for å spele dataspel i eit år ikkje er eit alternativ. Å ikkje gå på skule er forsåvidt heilt greitt det, men då må han nesten ha ein plan for dette året. Folkehøgskule er nemnt, men å jobbe er kanskje det mest aktuelle. Det er ikkje veldig mange yrker som ein kan få som 15/16 åring i dag utanom jobb på butikkar. Det sagt så er det litt annaleis dersom 16 åringen ikkje går på skule og dermed har moglegheit til å jobbe full stilling i vanleg kontortid. Med datainteresse så er det ikkje utenkeleg at han kan finne seg ein jobb som kontorassistent eller liknande. Sjølv med berre heilt elementær datakunnskap for ungdommar i dag så er eg heilt sikkert på at han kan jobbe minst dobbelt så fort som mange godt voksne arbeidstakarar, mange bedrifter kan nok ha god nytte av ein ung arbeidstakar med raske datafingrar. Eg tenker også at utveksling eller anna reise kan være eit alternativ om ein lagar ein plan for det. Vanleg utveksling vil typisk være i regi av skulegang, men kanskje det kan være meir motiverande å starte på vidaregåande i utlandet? Elles så er det viktig at ungdommen (og foreldra) snakker med ein dyktig studierådgjevar for å finne ut kva som er aktuelle skulegang. Ein skal for all del ikkje presse skuleleie og praktisk anlagte ungdommar inn på allmenn vgs slik at dei blir låst til å gå vidare på høgskule. Då er det mykje betre at ein finn eit relevant yrkesfag å gå på. Eg vil då særleg dra fram at det finnes langt fleire yrkesfag enn berre bygg- og helsefag, det finnes mange spennande yrker som er langt meir uvanlege også. Eit alternativ til å gå på yrkesfaglinja og likevel lære seg eit fag er å jobbe som praksiskandidat. Om ein som 15/16 åring søker jobb i relevante firma og presenterer at ein har ein plan om skaffe seg arbeidserfaring for å ta fagbrevet i faget så er det mykje større sjangs for å få seg ein spennande jobb ettersom det for bedrifta er nærmast ei investering å tilsette ein læregutt. I all enkelheit så er det slik at etter 5 år med relevant arbeidserfaring kan ta fagprøve i faget. Ein slik arbeidspraksis kan være høgaktuelt til ein del litt uvanlege yrker som i dag ikkje har formelle skulelinjer å velge. For ein skulelei ungdom som ikkje vil gjere det som alle andre gjer så kan det kanskje være veldig aktuelt å starte som læregutt i gamle tradisjonsfag som skomaker, buntmaker eller felemaker. Sjølv om disse yrka er litt utrydningstrua i dag så trur eg også at enkelte av faga vil kunne få ein renessanse med dagens miljøfokus og interesse for gjenbruk og reparasjon av ting.