Får ikke lov til å være én natt hjemme alene.

[iChristian]

Ingen rarhet i det... Og det er ingen tvil om at det er mine to yngste søsken på den siden som har fått absolutt størst puter...

[Dragen]

Husk at du kan nå velge å flytte ut.

[Pubé]

Men det koster

[Atlanterhavet]

Her måtte eg klypa meg i armen. Ein gut på 16 som ikkje får sova åleine ei natt, i eit hus (over)sikra av tryggleiksutstyr. Fyrst utan grunngjeving, så av di han KAN dra huset fullt og drikka seg sørpe full.

 

Sjølvsagt KAN ein ung gut drikka seg sørpe full, om han har tilgjenge på alkohol. Slikt trudde eg vituge foreldre løyste ved å syta for høveleg oppseding/opplæring + syta for at han ikkje har tilgjenge på alkohol (sidan han ikkje kan kjøpa sjølv, skulle ikkje DET vera vanskelegaste i verda, om ein VIL), ikkje ved å nekta han å sova åleine. HAR ein ungdom alkohol og VIL han drikka seg sørpe full, kan han nett like godt gjera det i eit uthus på veg frå skulen. Skal ein då henta ungdom på skulen, av di denne risikoen faktisk finst? Klart ein kan argumentera med at han KAN bryta seg inn i barskapet og tøma det når han har heimen åleine. Stemmer det. Han KAN like gjerne bryta seg inn i ølkjellaren til naboen ein laurdag han er heime og naboen borte. Skal ein nekta ein 16-åring å vera i huset åleine av den grunn?

 

Me har sjølv born, mellom anna ein gut på nær 16 (vert 16 i år), og han har sove heime åleine fleire netter. Starta faktisk medan han var 14 (nær 15), Har aldri skulka skulen (er altfor glad i han til det), men han hadde no eit "stikk" han og då han var 10: Tok i veg ut med segljolla kl 5 laurdag morgon, av di han ville ha tur ÅLEINE og overtyda om at han greidde å handtera jolla åleine. Fekk sjølvsagt konsekvens, men me vurderte aldri det som nokon grunn for å nekta han å sove åleine. (Måtte heller talt i positiv retning det: Han hadde både vilje og mykje evne til å greia ting åleine, når han MÅTTE.)

 

Må seia meg heilt samd med dette

Inntrykket jeg har er at mange foreldre syns du er voksen nok når det gagner dem selv, men når det er snakk om noe du har lyst til for din egen skyld så kommer det ikke på tale og ''du er for ung og dum''.

Sjølv vil eg leggja til: Noko av det viktigaste i prosessen "frå born til vaksen" er å læra seg å ta åbyrgd (ansvar). Slikt får mange born ikkje læra i dag, av di det faktisk medfører ein risiko for at dei kan feilvurdera og noko kan gå gale. Kva vert resultatet? Jau, born vert 18 og "vaksne" – kva gjeld talet på år dei har levd og høgd over havet. VAKSNE, slik at dei kan taka åbyrgd for sitt eige liv, er dei likevel ikkje. Dei har jo aldri fått prøvd, og NO lyt dei ta til å læra det.

 

Nyttar foreldre vit, tek dei til å læra born dette når dei er 10-11-12, og då har dei – om borna har normale evner og foreldra legg arbeid i læringa – nådd eit OK nivå til dei er 18. Diverre krev slikt TID og INNSATS. Å leia born krev ein heil del mindre av båe delar, og gjev meir tid til TV-kroken og eigne interesser. Dessutan lever jo barnet mindre "farleg" då, og DET må då berre vera av det gode? Tenkjer ein her og no og så langt nasetippen rekk, er det rett. Poenget er bere at den læreprosessen MÅ ein gjennom på veg frå born til vaksen. Kva er då det beste for eit barn? Å gje det denne prosessen når dei er 12-18 og foreldra KAN gripa inn når ting går over styr, eller la det få han i alderen 18-24 når dei IKKJE KAN gripa inn? (Dessutan har barna i det siste tilfellet lært seg noko som ikkje er så godt å "avlæra": Same kva eg gjer kan mor og far rydda opp for meg!)

 

Som BuffyAnneSummers og skriv, og eg seier meg 100 % samd i:

Rart vi får uansvarlige, unge voksne?

Åbyrgdskjensle er nemleg ikkje eit gen som brått vaknar og spring ut i full bløming den natta ein vert 18! Ho er ein konsekvens av (mykje) læring. Noko kan ein nok læra i teori, men her gjeld det gamle ordet at "BERRE bok gjer ingen klok". Ein heil del i dette "fagfeltet" kan ein berre LÆRA på ein måte: Praktisk øving. Som gjev risiko. Heile livet er nemleg risiko. Målet er ikkje risikofritt liv – for då har ein ikkje "liv". Målet er eit liv med godt vurdert risikonivå. Då må ein LÆRA å vurdere før ein kan leva livet!

Endret 14. juni 2011 av Atlanterhavet

[Mr. A]

16 er mere en gammel nok for å ta ansvar for seg selv. Utifra den infoen du kommer med synes jeg foreldrene dine virker overforsiktige.

 

Man kan jo lure på om de ikke stoler på seg selv som foreldre om de ikke tror du klarer deg selv et par dager.

Endret 14. juni 2011 av Mr. A

[NikkaYoichi]

Kanskje du har gitt foreldrene dine en god grunn til å ikke stole på deg?

[Nokkefeita]

Om du er en person de kan stole på burde jo ikke dette være et problem! Har selv vært hjemme alene ganske ofte. Tror det lengste er litt under en uke, og jeg er 16 år Men overbeskyttende foreldre kan være vanskelig å overbevise. Fortsett med den at du ønsker å forbrede deg til du skal flytte ut, kanskje si at du vil ikke stille i militæret som en person som er avhengi av andre? Bare fortsett å press de, siden når man er i den alderen bør man kunne være hjemme alene en natt

[Mizore]

Det at du ikke får være alene hjemme kan ha mange forskjellige grunner. Hvor bor du? Jeg hadde Aldri sloppet min 16 åring alene i oslo uten noe som helst tilsyn, mens her jeg bor (Nordland) er det helt normalt for en 13-14 åring være alene hjemme og etter konfirmasjon kan man dra på fest.. det kan være at foreldrene dine har dårlige opplevelser med noe de selv har opplevd eller storesøsken?

Eller det kan rett og slett ha litt med hva du har mellom ørene..

[Pubé]

Bor i Fredrikstad.

 

De har nok ingen grunn til å ikke la meg få lov. Spurte om jeg liksom skal bli nektet en liten natt hjemme, men når jeg blir 18, om 22 måneder, kan jeg bare gjøre som jeg vil. Og ja var svaret.

[Monstrum]

Min mor var akkurat på samme måten; helt til flyttet på hybel

Vi snakker: ikke overnatting av gutter før jeg var 18, ikke ute lengre enn til 12, være hjemme presis når jeg skulle, ikke snakk om å reise for å besøke kjæresten (som bori en annen by), ligge unna folk med alternativ klesstil, ikke være hjemme alene en eneste natt osv.

Nå har hun sett at jeg klarer meg fint alene på hybel, og plutselig er det klart vennene mine er hyggelige (og gud så morsomt at de tør å skille seg ut!), selvsagt kan jeg være hjemme en helg når det passer dårlig for meg å bli med dem hvorenn de skal, selvsagt får kjæresten komme på besøk (og det er klart jeg får sove i samme seng!), osvosv...

 

Nå tror jeg riktignok det hjelper at jeg er allergisk mot tobakk, tar sterkt avstand til narkotika, og har tatt et standpunkt når det gjelder alkohol (drikker ikke på fest, ikke for å bli full, men kan godt drikke ett glass god vin til maten), men i hovedsak var det det faktum at hun så jeg klarte meg alene som løste opp ting

[fsx v1.1]

 

Nå tror jeg riktignok det hjelper at jeg er allergisk mot tobakk, tar sterkt avstand til narkotika, og har tatt et standpunkt når det gjelder alkohol (drikker ikke på fest, ikke for å bli full, men kan godt drikke ett glass god vin til maten), men i hovedsak var det det faktum at hun så jeg klarte meg alene som løste opp ting

 

Samme som meg bortsett alkahol XD

Jeg hater tobakk og røyk lokta så mye at jeg har lyst og utslette det, vil aldri røyke

alkahol? aldri i livet har smakt så vidt på øl og er redd for og bli full