ingvaraaberge

Feil å gjera profitt? VG og Dagbladet laga store MINNEBILAG til avisene, men det har sjølvsagt ingenting med profitt å gjera??

Om artikkelen om Michele:

Artikkelen tek utgangspunkt i at ho har lese ei bok og likte den boka. Deretter tek dei fram det mest politisk ukorrekte sitatet dei kune finna i boka, og seier at dette er slikt som ho støttar. Som på ein måte er rett, men dersom ingen kunne skryta av ei bok utan å vera 100% einig i alt som står i boka, så vile det jo verta umogeleg å føra ein diskusjon om bøker. (Tilsvarande, om nokon kritiserer ei bok, og det står noko som faktisk er bra ein stad i den boka, så er det også nokså useriøst om media skulle laga eit oppslag om at vedkomande tek avstand frå det og det standpunktet.)

Dette er ein typisk partisk og lite oplysande type artikkel som subjektive media lagar om folk dei vil sverta, men det seier ingenting om kva Michele faktisk står for. I ein nyansert debatt måtte ein i så fall ha laga eit oppslag om at ho syner nokre tendensar i retning av å støtta slike og slike idear. Det hadde vore objektiv journalistikk, og så ville det vera opp til lesaren sjølv å trekkja sine slutningar, i staden for å få dei ferdig serverte.

OM kgun sitt innlegg: Dette seier vel mest om kor langt vekk det norske samfunnet er kome frå sine opphavelege røter.

Presidentkandidat: Mørkhuda born hadde det betre i slavetida

 

Den republikanske presidentkandidaten Michele Bachmann (55) anbefaler bøker med ekstreme synspunkt på slavedrift.

 

http://www.nrk.no/nyheter/verden/1.7751658

 

For en komplett idiotisk uttalelse... Nå bare må hun ha ødelagt kraftig for seg selv! Dette får garantert tilsvar og reaksjoner!

Typisk halvseriøs sverteartikkel. Media trur av og til at det er folk her i landet som vel statsleiarar i andre land, difor gjeld det å manipulera den norske opinionen sit syn på utanlandsk politikk...

Michele er faktisk stolt av å vera norsk. Media burde ha vit til å handsama henne deretter og gje henne rettferdig omtale. Det er faktisk ikkje kvar dag at USA har ei oppkomande politisk stjerne med norske anar.

Palin overskygget republikanske kandidater

 

Sarah Palin stjal oppmerksomheten fra de erklærte republikanske presidentkandidatene da hun besøkte delstaten Iowa fredag.

 

http://www.aftenposten.no/nyheter/uriks/article4198501.ece

 

Blir spennende å se om hun virkelig stiller...

Er det ikkje det eg seier? Palin vert den neste presidenten, men det er jo moro med Bachmann likevel, fordi ho er norsk...

Framsideoppslag om Michele Bachmann i Dagens Næringsliv i går. (Men lite innhald inni.)

Apropos Sovehest sin kommentar:

Det er typisk for TV2 og gå laus på alle litt alternative parti som kan utfordra FrP på heimebane, slik f. eks. Demokratene faktisk kan. Dersom Sovehest har rett i sin analyse er heile saka omtrent lik ei fjør som har vorte til fem høns.

Om nokre FrP-arar sit saman og er litt lausmunna, så vert det derimot neppe hovudsak hjå TV2, sjølv om det faktisk er meir interessant kva FrP har føre seg, sidan partiet er mykje større enn DEmokratene og har mykje meir politisk innverknad.

Skattelette for å få i gang økonomien vil ikkje fungera innan ein norsk eller europeisk kultur, men eg trur kanskje det vil fungera i USA. Ulike land har ulik kultur og treng difor ulik politikk. Derimot trur eg at skatteletta må koma alle til gode for å ha positiv verknad. Skattelette berre til dei rike er vel lite konstruktivt.

Eg skal ikkje avvisa at ein tsunami kan råka oss av ulike årsaker (f. eks. meteornedslag, undersjøisk skred, undersjøisk jordskjelv), men eg kan seia nokså sikkert at det er lite sannsynleg at vulkanen Katla skal forårsaka nokon tsunami. Den einaste måten som det kan skje, er at vulkanen kollapsar og sklir ut i havet... då vert det nok store øydeleggingar både på Island og i Noreg. Men eg har ikkje høyrt at det er nokon risiko for at det skal skje.

I etterkant av terroraksjonen har spørsmålet om det fleirkulturelle (også kala multikulturelle) samfunnet vorte eit veldig sentralt tema. Eg har ytra meg om mange ting rundt dette, men har så langt aldri kommentert sjølve kjernen i saka: Kva meiner eg om det fleirkulturelle samfunnet?

Svaret er at eg er i og for seg ikkje nokon prinsippiell tilhengjar av at det er eit mål at eit samfunn skal vera fleirkulturelt. Er det i det heile så veldig mange vanlege folk som er det? Heler ikkje forstår eg at det er noko logikk i at "muslimar = mangfald". At akkurat integrasjon av muslimar er det som skaper eit positivt mangfald, vel det kan vera at det er noko eg ikkje har fått med meg, men eg kan ikkje sjå at det skaper meir mangfald enn å intregrera andre slags utlendingar. I og med at det er så pass mange som har vore ute og gjort nettopp det fleirkulturelle samfunnet til det store honnørordet etter dette, så tykkjer eg det er greitt å signalisera at eg ikkje heilt ser det slik som dei.

PÅ DEN ANDRE SIDA, eg støttar ikkje terror, det er det nesten ingen andre som gjer heller, men eg støttar heller ikkje diskriminering. Dersom det finst muslimar i eit område, så har dei like fullt sine grunnleggjande menneskerettar til å uttrykkja seg, praktisera si tru og til å delta i samfunnet med sine oppfatningar. Å strø rundt seg med hatefulle halvsanningar om diverse folkegrupper forstår eg ikkje meininga med. Bloggarar som skjeller ut godtruande folk som har valt å slå seg ned her i landet får sjølvsagt få ha sin ytringsfridom, men min sympati for si sak har dei ikkje.

Eg trur også at ordet "fleirkulturelt" hadde trengt ein del prinsippielle nyanseringar. Meiner ein at idealet er at ulike kulturar lever parallelt side om side, eller meiner ein at idealet er at alle skal miksa seg saman og danna ein framtidig blandingskultur? Og kor ulike må kulturelementa vera for til saman å utgjera fenomenet "fleirkultur"? Er det, slik ein av og til må forstå mellom linjene, spesielt islam som er opphav til slik fleirkultur, når det opptrer i Vesten? Eller er også til dømes nokre pønkarar i eit borgarleg bustadområde nok til å skapa "fleirkultur" - for å setja saka på spissen?

Det mest brennbare kjernespørsmålet er kanskje om staten skal opptre som "fleirkulturell", her i tydinga "fleirnasjonal"? Dersom det er dette som er den varme grauten som alle andre debattar snirklar rundt, så lat oss gå til saka og diskutera dette. Personleg er eg ikkje nokon tilhengjar av at den norske staten skal opptre som lausriven frå norsk historie og kulturarv, men eg registrerer at somme vil det, og at dei brukar trumfkortet om det fleirkulturelle samfunnet som grunngjeving for det. Sjølv om det ser veldig snilt ut, så er det ikkje det, mellom anna fordi det greier å få somme til å gje muslimske innvandrarar skulda for kjensla av tap av eigen identitet. Det er sjølvsagt heilt forkasteleg å gje ein mørkhuda nabo som knapt kan norsk og ikkje deltek i den poltiske debatten ein gong, skulda for ting som makteliten i samfunnet føretek seg. Likevel er det slik det verkar i praksis av og til.

Dagsavisen hadde i går (8. august) ein artikkel om denne saka. I artikkelen kjem det fram mange kritikkverdige forhold vedrørande tempoet i utrykninga, akkurat dei same tinga som har vore peikt på her.

Nokre punkt:

- Helikopter kunne ha vore sett inn for rekognosering, sjølv om politiet kom via båt.

- Å få båten gjekk altfor seint, og politiet rekvirerte ikkje privat båt, sjølv om dei kunne.

- NRK var på plass i lufta over Utøya "lenge" før politiet kom, ikkje berre nett før, slik somme har påstått.

- Forsvaret burde ha vore tilkalt til Oslo allereie kort etter bombe-eksplosjonen, det skjedde ikkje.

- Politiet har kome med motstridande oppysningar om kor vidt det var grunn til å venta fleire eksplosjonar i Oslo, eller ikkje.

Alt i alt er min konklusjon at eit av historiens største massemord i fredstid var mogeleg å gjennomføra mellom anna fordi politiet reagerte for seint.

For det fyrste er det vel opplagt at ingen kommune har nokon reell sjanse eller risiko for å få ordførar frå Demokratene ette valet i haust? "Ordførerkandidat" er i dette tilfellet altså berre på papiret - i teorien, ordførarkandidat, ja.

For det andre må vel folk kunna forstå at dette er eit utsagn som denne personen står bak, ikkje heile det demokratiske partiet.

For det tredje, dersom utsagnet er ei ulovleg oppfordring til kriminelle handlingar eller brot på ein eller annan paragraf om respekt for statsleiinga, så er det klart at manen primært skal dømmast etter norsk rett. Men dei som bur i hans kommune, og som tek avstand frå denne haldninga, bør sjølvsagt lata vera å stemma på Demokretene i valet.

I dagene etter terrorangrepene brukte jeg store deler av tiden til å oppdatere meg på nett, NRK og TV2 Nyhetskanalen.

I en av de utallige nettartiklene fant jeg en uttalelse av en psykolog som bl.a. omtalte sorgprosessen i landet som en slags kollektiv ”kjærlighetspsykose”;

blomsterhav ved Oslo domkirke, rosemarsj, minnekonsert og VG Nett’s virtuelle holde-hender-aksjon.

Jeg klarer ikke å finne denne stubben, men jeg fant en annen artikkel utgitt av Morgenbladet i dag (5. aug) som jeg synes gir en interessant og tilsvarende beskrivelse av sorghåndteringen som nasjon:

http://www.morgenbladet.no/article/20110805/OAKTUELT/708059999/-1/AKTUELT

 

Statsministerens og kongehusets samkjørte budskap til Norges befolkning var, som kjent:

 

Svaret på angrepene må være mer demokrati og mer åpenhet. I motsatt fall vil de som sto bak, ha oppnådd sine mål. Men vi skal ikke være naive. Vold er noe som også kan ramme vårt samfunn.

 

Et budskap som ble hyllet av både kommentatorer og retorikere.

Internasjonal presse stilte seg undrende, men ikke minst beundrende, til det norske folks stoiske ro og formaning til kjærlighet.

 

I dette nasjonale traumet, var det bevegende og rørende å se et folkehav som applauderte redningsmannskaper og politi, spontant brøt ut i nasjonalsang og sørget for rosedekte tjenestebiler.

 

Personlig ble jeg aldri helt revet med av dette nasjonalt kollektive behovet for å markere sorg, støtte og avsky.

Det har kanskje mer å gjøre med min egen emosjonelle programmering og pragmatiske lynne enn noe annet, men oppe i all den såre sorgen og fortvilelsen, synes jeg allikevel at mange av disse tingene begynte å krysse terskelen til å bli påtatt og pretensiøst, om det er lov å si.

Siv Jensen som uttaler at ”nå er vi alle AUF’ere” låter hult og animert – spesielt fra den politiske fløyen.

Nyhetskameraer zoomer inn på pregede ansikter og tårevåte øyne til ministere og offentlige tjenestemenn. En TV2 reporter står i høy beredskap utenfor Sundvollen hotell for å kapre emosjonelle skildringer av utenriksministerens tilstedeværelse for fortvilte pårørende.

Dette begynner nå å ligne mer på sorgporno enn objektiv nyhetsdekning.

 

Men – traume og sorg får være én ting.

Statsministerens ønske om mer demokrati, mer åpenhet, men ikke naivitet, er en annen.

Det er spesielt det siste punktet jeg er svært skeptisk til.

Vi kommer ikke utenom det faktum at vi er en liten nasjon på 4,5 mill mennesker hvis tilgang på utømmelige oljeressurser er å betrakte som et nasjonalt støttehjul.

Et lykkeland som elsker å sole seg i glansen av FN’s mange kåringer over livskvalitet, leseferdigheter og rikdom.

Når resten av verden ligger med brukket rygg og økonomisk prolaps, spiller vi Angry Birds, leser Se & Hør, pusser opp leiligheter, slurper caffe latte og leser dagens Pondusstripe.

 

Er vi virkelig i stand til å verden inn over oss?

Hvor lenge varer ”kjærlighetspsykosen” med å holde hender, vifte med roser og smykke oss med lyriske og høytsvevende fraser?

Hvor lenge skal vi fortsette å snu avisforsider i et patetisk forsøk på å markere avstand til gjerningsmannen?

Er overfallsvoldtekter utført av afrikanere i Oslo plutselig et avglemt kapittel?

Er integreringspolitikk nå et ikke-tema?

Kommer misforstått politisk korrekthet til å nå nye høyder?

 

Jens… du vet like godt som meg at naivitet et like norsk særtrekk som bunad og Kvikk Lunsj.

Vi kommer atter en gang til å bli butt-fucked av noe eller noen – enten direkte eller over tid.

Og atter en gang blir vi nødt til å stille oss spørsmålet om prisen vi insisterer på å betale virkelig er verdt det…

Du har skrive eit knallbra innlegg til denne tråden her:

https://www.diskusjon.no/index.php?showtopic=1364828

(Hjelper berre til med litt krysslinking mellom trådar.)

Heile den venstresida som har gått saman om å ta knekken på Demokratene er medskuldige i framveksten til FrP, for når folk får det inntrykket at Demokratene "er for ekstreme til at ein kan ta dei seriøst", så er det ferre alternativ att for dei som har kome litt på kant med mainstreamen i norsk politikk. Ein lagar jo FrP-sympatisørar på den måten.

Gjerne heller Demokratene enn FrP, sjølv om begge to kanskje er litegrann ekstreme. Demokratene er i alle fall så langt ikkje på langt nær så manipulative som FrP.

Derimot er Demokratene på godt og vondt ein saus av nokså mykje likt og ulikt, der dei ulike ideane får veksa og trivast nokså uhindra. Det gjer partiet litt uryddig og litt verre å forhalda seg til for utanforståande, og ein må akseptera litt meir forskjellig frå den kanten, og godta at ikkje alt akkurat er representativt for partiet. Det er meir litt slik som Anders Langes Parti var, før Hagen overtok og laga det straumlinjeforma maskineriet FrP.

 

Teselskap-bevegelsen er desverre kuppet av det republikanske partiet (eg. det noeconservative partiet, som for øvrig har lite med konservartivisme eller republikanisme å gjøre), og da vet vi hva vi har i vente fra den kanten. Ron Paul og hans tilhengere (eg. de jeffersonske konservative) ble hurtig støtt ut i kulden.

Hyggeleg at det finst andre enn eg sjølv som ser positivt på idegrunnlaget bak Tea Party.

Eg trudde på den adre sida at dei hadde vore republikanske heile tida. Og eg opplver framleis at dei er ein kjærkomen frisk vind i den politiske debatten i USA. Difor er det moro at Bachmann er Tea party-sympatisør.

Når det gjeld blomar: Dette har også ein parallell i at det er vanleg ved høgtidlege seremoniar å leggja ned blomar eller kransar ved spesielle minnesmerke som handlar om at nokon har ofra livet på ein eller annan måte, gjerne i krig, eller ved minnesmerke over nokon ein vil gjera ære på.

Dette er eit vanleg rituale til dømes i sambad med internasjonale statsbesøk. Så blomenedlegging er ikkje noko nytt her.

Her i landet (og kanskje i andre land?) hender det også ofte at folk legg ned blomar på stader der nokon har omkome i trafikken.

Mitt filosofiske svar på problemstillinga i denne tråden er at for mykje pengar ikkje er bra for folk. Altså, oljepengane øydelegg for dei menneskelege verdiane.

Når det gjeld blomar i Oslo, kan det best samanliknast med lysa framfor slottet då kong Olav var død. Dette handlar om at media tek ein pause frå bagatellar og småkrangling om detaljar, til å gå over til å uttrykkja folket sine felles kjensler. Då vert kjenslene fpor ein gongs skuld veldig sterke, og ein treng ein måte for å uttrykja fellesskap og omsorg. Litt av detsame skjedde i England då Diana døydde: Endelaus skriving om det i avisene, og masse innestengde kjensler som fekk koma ut offentleg.

Tanken om Karma er vel henta frå hinduismen, men ein kan jo ta det litt meir allmennmennesklege: "Som ein sår, skal ein hausta". Det handlar om mykje det same, men ikkje på ein så direkte måte, kanskje.

I alle fall, det som dette burde få folk til å forstå, er at ein ikkje må støtta terrorisme. Hamas er ein terror-organisasjon som ikkje kvier seg for å gjennomføra massakrar, dersom dei berre får sjansen til det. Når noko slikt råkar oss, burde det få oss til å innsjå at det ikkje er bra å sympatisera me organsasjonar som faktisk har denne typen ting på programmet. Detsame har råka oss sjølve, me har kjent det på kroppen, og burde litt lettare kunna forstå korleis folk til dømes i Israel har det.

Jeg hadde ikke tatt Michele Bachmann om de så hadde kastet henne etter meg. Ikke mye "sunne vestnorske verdiar" å spore der nei. Og dette kommer fra en fyr med røtter fra Sogn.

Ho står vel for mykje av det same som Ron Paul: Stans i gjeldsveksten og truskap mot konstitusjonen, men samtidig litt meir moralsk enn han.

Men seriøst, dama verkar ikkje som at ho har så mykje peiling på polikk, det er jo så.

Vedrørande Michele Bachmann:

Å være i slekt med henne er ikke noe å være stolt over. Fått med deg hva hun står for?

Jau, litegrann. Sunne vestnorske verdiar med ein liten amerikansk vri. Klart det hadde vore moro med ein president i USA med røter i Sogn.

Om denne debattråden: Av tre sider med debatt, forsvann temaet ein gong i løpet av side 1...

No vel, ein kan jo spørja spørsmlet slik: I kva saker driv ikkje media (inkludert priveligerte kanalar som NRK og TV2) med normative utsegner og dreia journalistikk? Det er faktisk til og med reint menneskeleg å vilja gjera dette.

Men det som dei som føler seg råka av media i dag burde tenkja grundig over er dette: Kva slags journalistikk ville dei sjølve ha venta seg om det miljøet terroristen kom ifrå dersom Noreg hadde vorte utsett for ein muslimsk terroraksjon? Ville dei ikkje ha skrive ting på bloggane sine og på debattfora som er verre enn det media no seier om det høgre-ekstreme miljøet?

Helikopteret media brukte var om jeg ikke tar feil NRKs kamerahelikopter, og er vel stort sett regnet for å være totalt uegnet for et slikt oppdrag.

Godt mogeleg. Veit i alle fall at mange på Utøya høyrde helikopterlyd og trudde at dei var redda, men så var det berre media som skulle filma dei medan et pågjekk.

Uansett er det sjølvsagt politiet si eiga skuld at dei ikkje skaffa helikopter, men eg tykkjer berre at dersom nokon likevel kunne ha hjelpt politiet, så burde dei jo ha gjort det. Tenkjer jo då også på dei mange private båtane som visstbok var på vatnet og ytte hjelp i samband med dette. Rart at ingen av dei tok politiet med seg over?

I etterkant av den uhyggelege massakren på Utøya har det kritikk frå mange hald, men ein debatt som har vore ført i liten grad er denne: Korleis oppførde media seg oppi det heile?

Kanskje er ein av grunnanane at dei viktige kommentartartiklane står på trykk hjå media sjølve, og dei er sjeldan veldig opne for kritisk blikk på seg sjølve. Då kanskje godt å ta saka på debattforum.

Mi fremste innvending er denne: Kunne media ha gjort noko for å stansa massakren medan han pågjekk, men let det vera? Det er påstått at media leigde inn helikopter og flaug over Utøya medan politiet stod på land og venta på skyss? Det må ha vore ei tøff påkjenning psykisk for politifolka å stå der og ikkje greia å gripa inn, men kva jourmalistane i helikopteret og deia pilot? Dei tykte ikkje det var noko ubehageleg å få lov til å vera vitne til det største massemordet i fredstid i norsk historie? Burde dei ikkje i ein slik ekstra-ordinær situasjon ha lånt ut helikopteret sitt til politiet, når dei no ein gong var komne i den situasjonen at politiet er så trege at dei ikkje har skyssen på plass like raskt som journalistane?

Umiddelbart etterpå vart det retta kritikk mot at aviser og media ringde opp folk som gøymde seg for terroristen. På den måten vart liv sette i fare. Var det nokon som omkom fordi dei mottok oppringingar medan dei låg i dekning? (Ja, sjølvsagt burde dei ha skrudd av lyden på telefonane, eg forstår det, men kven har tid til å tenkja på slikt i ein panikksituasjon?). Dette vart det retta ein del kritik mot i starten, men etterpå har media helst prøvt å få os til å gløyma denne fadesen med å drukna han i andre ting.

På toppen av det heile ar media tent gode pengar på saka. Det er vel ingen tvil om at salet av aviser har gått ekstra godt dei siste to vekene, og det heile medan media kritiserer folk som prøver å tena pengar på ulukka.

Det er med andre ord tid for litt mediekritikk.

Terrorsikta ABB har publisert eit manifest med eit tal i tittelen. Talet er 2083. Mannen var inntil dette skjedde frimurar, og frimurarar er kjende for å nytta seg av mystiske symbol og tal. Reknar med at nokon har sett "Sweet Swan of Avon".

Mange konspirasjonsteoriar på nettet er bygde opp rundt numerologi: Tala som folk brukar skal avsløra kva skumle hensikter dei visstnok har. Difor rart at ingen han starta å analysera ABB sitt utvalde tal. Eller kanskje nokon har gjort det, utan at eg veit det. Det er også mogeleg at dette er diskutert før på forumet, eg har ikje lese dei lange trådane om terroraksjonen.

Også datoen er sjølvsagt eit mogeleg objekt for numerologar.

Eg ser utan vidare at 2+0+8+3 = 13. 13 er jo eit tal med litt gufne assosiasjonar. Dessutan ser eg på nettet at 2083 er eit primtal.

Elles har eg sett årstalet forklart på en nokså prosaisk måte på nettet: 2083 er eit jubileumsår for når austerrikarane jaga den muslimske invasjonshæren ut av Sentral-Europa. Kanskje er forklaringa så enkel og keisam, trass at det står ein frimurar bak.

Dersom det var ein til, har då vedkomande umiddelbart slutta å skyta, samt gøymt unna våpenet i all hast i det politiet pågreip Breivik? Og dessutan greitt å gøyma seg blant terroroffera på ein så god måte at ingen av dei har kjent att vedkomande og identifisrt han som mordar?

Det er ein tragisk ting, at same kven står bak terror, så kan ein vera nokså sikker på at overvakingssamfunnet strammar seg til etterpå. Dersom ikkje vakne borgarar seier ifrå at slik vil me ikkje ha det!

Det er også snakk om avgrensingar på kor mange kredittkort ein person skal ha lov til å ha, i tillegg til dei tinga som trådstarten nemner. Dessverre trur at eg dersom det hadde vore snakk om muslimsk terror, så hadde nok innstramminga av peronleg fridom gått raskare, for det er faktisk litt vanskeleg å argumentera for innstrammingar når det er ein frittståande enkeltperson som sprengjer ei bombe og begår ein massakre. Risikoen for at same person skal gjera det same ein gong til er jo inntil vidare minimal.

Eg trur at dersom det hadde funnest eit jaktvåpen på Utøya, så hadde det kunna ha vore til hjelp når katastrofen skjedde. Eit fullstendig avvæpna folk vert jo eit hjelpelaust offer for slike som Breivik.

Elles er eg ikkje einig med Glavalavala med alt. Politiaksjonen var etter mitt syn under ein kvar kritikk når det gjaldt tempoet (kvifor ikkje skaffa eit helikopter?!), men det meste av det Glavalavala føreslær som mottiltak er typiske inngrep i allmenn fridom av den typen som i alle fall ikkje eg ynskjer meg i etterkant av dette.