Cair Paravel

1. Frigjering frå reglar. Dersom tru utelukkande handlar om å følgje reglar som ofte er naturstridige, er det klart det kan opplevast som frigjerande å kvitte seg med desse. Men - sjølv om du kan frigjere deg frå reglane, kan du ikkje frigjere deg frå konsekvensen av å ikkje følgje reglane. Og dette er bodskapen i bibelen, at reglane er gode, og at det fører til det beste for enkeltmennesket og samfunnet å følgje dei. Jesus oppsummerer lova i dette å elske Gud og å elske sin neste. Ingen greier dette uansett kor mykje vi prøvar, og derfor er evangeliet og sann fridom at vi får ein ny sjanse til å leve rett i kraft av det Jesus gjorde på korset. 2. Betre moral utan tru. Det er riktig at mange har betre moral enn truande, men himmelen er som ein arv. Ingen kan fortene ein arv, det er noko ein vert fødd inn i. Menneske i mange ulike religionar lever gode liv, men utan å vere Guds barn. For det andre er der eit begrep "billig nåde" som skildrar dette å ta lett på tilgjeving etc. Bibelen talar klart om tilgjeving, men det betyr ikkje at ein slepp alle konsekvensar av dårlege valg i livet. Ei heller står det at ein ikkje skal ta ansvar for livet, feil og manglar. Forskjellen er at ein ikkje går gjennom livet åleine. 3. Om undertrykking og diskriminering. Igjen må vi ha som utgangspunkt at Guds lov er god, men den er også utfordrande, og for ulike menneske på ulike måtar. Historie viser at samfunn som praktiserer Jesu lære, også gir minoritetsgrupper betre forhold, men menigheter består av menneske og menneske består av menneskelege feil. 4. Om hjernevask. Alle vert utsett for ulike slag påverknad heile tida. Alt frå utdanningssystemet til reklame. Spørsmålet er om bodskapen er sann, ikkje berre om teknikkane er riktige. 5. Til sist spørsmålet "Hvorfor gå og vente på noe som sannsynligvis aldri kommer til å skje"? Mennesket lever ikkje evig på jorda, dette livet er kort, og kva som skjer etter livet kan ingen vite i seg sjølv. Bibelen seier at livet har to utgangar. Så det same spørsmålet gjenstår - er det eigentleg eit alternativ? Er det betre å stole på seg sjølv?

Joh 1:12 - Men alle som tok imot han, dei gav han rett til å verta Guds born, dei som trur på namnet hans. I dette verset står det kva det vil seie å ta i mot. Utgangspunktet er at ein av naturen ikkje er Guds barn, men at ein gjennom å tru på Jesus vert adoptert inn i Guds familie. Spørsmålet vi då må stille er: Kva er alternativet? Sjølvsagt kan ein velge å ikkje tru, men kva fordel har dette? For det er eit valg å tru, det er eit valg å ta i mot det ein høyrer. I dette livet kan det kanskje løne seg, men i evighetsperspektiv? For å sitere eit nytt vers - kva gagnar det eit menneske om det vinn heile verda, men tek skade på si sjel?