GrimsKnuten

Tormod Haugstad!

Det er denne type tenkning som koster kommende generasjoner 100 milliarder kroner. Årlig.

Typisk nevnes ikke i artikkelen milliardkostnaden ved å etablere 50-60 arbeidsplasser. Når prosjektet skal gjøres "lønnsomt" via skattebidrag, er netto kostnad fortsatt 20-40 millioner kroner pr arbeidsplass.

Tankegangen er antikvert og går tilbake til den kostbare etterkrigspolitikken med planøkonomi og investeringsbeslutninger i Arbeiderpartistatens regi. Det fantes bedre måter å sysselsette folk i Mo på, enn det statlige milliardsluket Norsk Jernverk. F.eks. dagens løsning i Mo Næringspark med 100 mindre private virksomheter som eksporterer verdier for 5 milliarder kroner uten subsidier og tullepolitikk som belaster fellesskapet.

Når ble redaktøren / ingeniøren talsmann for å kaste bort milliarder?

Knut

Og næringa har skapt absurd masse pæng på bok! Men no er det tid for å vera meir selektiv.

On 9/5/2020 at 11:28 AM, aanundo said:

Vi må innse at vi har laget oss et samfunn hvor 60% av lønnen til de som produserer eksportvarene havner hos fellesskapet, og selvsagt blir da produktene kostbare når vi skal konkurrere mot land med mye mindre skattetrykk.

Samtidig er det slik at det er skatter og avgifter som skaper velferdssamfunnet, så det å redusere skattene er kanskje ikke løsningen, men kanskje staten burde være fornøyd med 50%.

Etter min mening er løsningen at den største kapitalisten i et land, staten, også deltar mer på eiersiden i bedriftene og får inntekter i form av utbytte og ikke som skatt direkte.

Vi har gode tradisjoner på dette området, som burde videreføres. Statkraft, Statnett, Hydro, Equinor, Kongsberg er gode eksempler.

 

Eg er med deg på dette med kostnadsnivå og at me ikkje kan ha masseproduksjon av standard konsumvarer i Norge.

Derimot må me også ta lærdom av

• det feilande reguleringsregimet til arbeiderpartistaten, som vart så kostbart at me etter krigen
• me sakka akterut tilsvarande bidraget frå oljefondet (16-17%) frå krigen og til første oljemilliard i 1973
• På 70-talet vart så industrien gjort til ein utgiftspost for fellesskapet, i iveren etter at nokon skulle satsa på spesifikke bransjar og statlege firma som Kongsberg, Norsk Jernverk, etc. No er iveren etter å bruka fellesskapet sine midlar tilbake, som du også er talsmann for
• Så gjekk heile 80-talet med til omstilling frå planøkonomi til normal markedsøkonomi med store kostnadar i form av eiendomskrakk, børs- og bankkrise i eit næringsliv ribba for eigenkapital, med 1930-nivå på arbeidsløysa i perioden 1988-1993 som resultat.

Du ramsar også opp Statoil som godt eksempel på statleg engasjement. Kvifor det? Ein monopolistisk sløseregime av ein annen verden der USA-engasjementet berre er toppen av isfjellet. Hydro derimot er ein suksess, fordi politikarane heldt fingrane av fatet.

Etter 2005 har me fått sett kva medisin som virkar:

Finanskrisa vart løyst med kortsiktige sysselsetjingstiltak og me fekk 100.000 nye stillingar i offentleg sektor. Norge var einaste land i Europa saman med Hellas som gjekk tilbake i produktivitet. Krisa endra ikkje den næringsfiendtlege næringspolitikken med selskapsskatt 20% over våre naboar. Formuesskatten vart heller skjerpa enn lempa på av Kristin Halvorsen.

20.000 tapte arbeidsplassar i industrien og 10% av bedriftane gjekk frå overskot til underskot under 8 næringsfiendtlege år der kultur og barnehage var satsingsområde, finansiert av kvilskjæret på FoU.

Oljekrisa vart løyst med hard omstilling frå den fantastiske leverandørindustrien. Med skattepolitikk som ga incentiv for investeringar innenlands, klarde Fastlands-Norge å kompensera for oljenedturen i så stor grad at BNP vart oppretthalde.

Når det no er tang- og tare kameratene som skal leda veien inn i framtida, kvifor skal dei ha betre forutsetningar enn partiboka som leda veien etter krigen? I det minste var industriminister Finn Lied sivilingeniør og hadde litt kunnskap om kompleksiteten i utvikling av ny teknologi,  men tidsperspektivet i utvikling av nye næringar hadde han ikkje peiling på. I dag veit me at ei laksenæring eller oljenæring vil ta minimum 10 år og store investeringar før første milliard er på bok.

Me må koma oss bort frå denne kostbare sosialistiske frykten for at jobbskaparane kan koma til å tena pengar og innføra formuesskatt og lakseskatt straks næringar vert profitable. Kva signal er det til utenlandsk kapital -som er hovedinvestor i det norske næringsliv for tida når eksempelvis mineralutvinning skal gjerast til industri?

Korleis trur du forresten vindkraftmotstanden vil stilla seg til massive naturinngrep i jakt på metall og mineral?

Knut

Arven vår er eit reguleringsregime med kriminalisering av sjølvstendig næringsdrivande som har satsa.

Toppa av eit 70-tal der Arbeiderpartistaten skulle velgja bransjar og bedriftar å satsa på.

Heile 80-talet gjekk med til omstilling frå planøkonomi til normal markedsbasert økonomi.

Inn i 1990-talet ferdig omstilt, er det framleis Arbeiderpartiet som styrer med næringsfiendtleg politikk. Eller kva skal ein sei om

-Omsetningsavgift på aksjar (innført 1996, avvikla året etter)

-reversering av SMB sin opning for å tiltrekkja seg gode folk via opsjonar. Reversert i desember 1996 med tilbakevirkande kraft og toppa med arbeidsgivaravgift på urealisert gevinst

Framleis vert 30.000 småbedriftseigarar belasta 4 milliardar kroner i form av ein formuesskatt, som sjølv ikkje uår med pandemi er tilstrekkjeleg for venstresida i å illustrera næringsfiendtleg politikken.

I dag illustrerar lakseskatten haldninga til både fordelingsøkonomane og ei samla venstreside. Når ei næring har brukt 20 år på å utvikla seg til ei profitabel næring av betydeleg omfang, kjem der ein politisk risiko i etterkant i form av ein tilleggsskatt.

Lakseskatt i dag.

Mineralskatt i morgon.

Laksebaronar. Velferdsprofitørar.

Kva etikett står sosialistane klare med å klistra på utvinnarar av nye mineral?

Kvifor satsa i Norge med lønsnivå langt over omverda, formuesskatt, ansvar for sjukeløn frå første time og med den politiske risiko for uforutsigbar beskatning som sosialistane representerar?

Knut