the_alter99

Hei!

Jeg ønsker å komme i kontakt med noen som har tatt faget markedsføring. Hvilke arbeidsstrategier, liksom hvordan anbefaler du å jobbe med faget? Vet du hva det legges mest vekt på? Evt har du noen oppsummering/sammendrag/notater fra dette faget?

Setter stor pris på svar  

robin7 skrev (På 4.12.2009 den 10.21):

Du kan få kjøpe en oppsummering av hele pensum og alle kunnskapsmålene på tilsammen ca. 40 sider av meg for 250kr

 

Pugger du de utenat samtidig som du ser sammenhenger burde det holde til en B, minst.

Hei, jeg ønsker å kjøpe denne oppsummeringen! 

Hat satt pris på en litt grundig forklaring av hvordan jeg går frem for å løse denne oppgaven:

Hvis ladningen på en metallkule blir så stor at den elektriske feltstyrken ved kuleoverflaten overstiger 3,0*10ˆ6 V/m, blir luften rundt kula ionisert. Da begynner kula å lade seg til luften. Hva er den største ladningen en metallkule med radius 2,5cm kan holde på?

1. Skilnaden mellom si og sin er at du bruker si når substantivet er i hokjønn (orda du kan plassere ei framom). Til dømes i denne setninga: "Ho tok boka si og gjekk ut av lokalet." Sin bruker ein når substantivet er i hankjønn (orda du kan plassere ein framom). Døme: "Han tok maten sin og sette han inn i kjøleskapet."

 

2. Du skriv eigen i tekstane dine når du skriv nynorsk.

 

3. Det skal gå greit å skrive naturrett.

 

4. Det heiter ikkje skreve eller skreva, men skrive. Å skrive - skriv - skreiv - har skrive

Setninga du tok som døme inneheld presens perfektum (verbbøyingane med "har" foran).

HUGS: Å skreve er å sprike med beina.

 

5. Du kan skrive vart, ja :-)

Ein kan også skrive blei, men hugs å vere konsekvent i ein og same tekst!

 

6. Stod er riktig skrivemåte.

 

7. Vanlegvis står eigedomspronomenet i ein setning etter substantivet på nynorsk.

"Her ligg boka hans."

Du kan likevel plassere eigedomspronomenet før substantivet i setninga viss det er meininga at det skal kome tydeleg fram kven sin gjenstand det er.

"Dette er mitt hus, ikke ditt!"

 

8. På bokmål må vi skilje mellom de og dem, men på nynorsk skriv vi berre dei for begge desse. "Dei såg meg. Eg såg dei."

-Tankane frå humanismen i renessansen blomstra vidare og lite skulle dykk (dei) vita at langt om lenge vart dei til menneskerettar. 

-Ut frå 1700-tallet er det heliosentriske verdsbilete akseptert hos dei fleste lærde.

Tusen hjertelig takk!

Jeg lurer på om noen kunne hjulpet meg litt ang når jeg skal anvende noen ord på nynorsk.

1. I hvilken sammenheng skal jeg bruke si/sin? Eller skal jeg bruke seia? Isåfall hva er regelen?

For eksempel i setningen: Noko Montanus si/sin heimby ikkje kjøper så lett.

2. Heter det egen eller eigen på nynorsk eller er begge godkjent?

3. Naturretten er det samme som menneskerettar, men er det godkjent å skrive naturretten i en nynorsk tekst? Eller heter dette noe annet på nynorsk? Eller burde jeg ta i bruk ordet menneskerettar?

4. Kan en bruke både skreva/skreve i en nynorsk tekst? 

For eksempel er dette setningen riktig nynorsk?: Utdraget frå Eramus Montanus står skreva i boken Intertekst, og er skreva på 1700-talet. 

Hvis ikke, hva er isåfall regelen?

5. Får en skrives som vart på nynorsk? For eksempel er denne setningen korrekt nynorsk?: Vitskapen vart sett høgt i denne perioden og det vart meir og meir anerkjend å tre vekk frå den strenge kristendomen som prega mellomalderen. 

6. Sto/Stod, hva er korrekt nynorsk? Isåfall hva er regelen? Er det korrekt nynorsk å skrive: Det moderne mennesket stod nå meir frigjort frå Gud og kyrkjelege autoritetar. 

7. Hva er riktig å si på nynorsk "og plassen sin i verda" eller "og sin plass i verda" gift setningen:

Skapa eit samfunn kvar menneske er utgangspunktet i kva som er rett, gale og sin plass i verda. 

8. Når er det riktig å bruke dei/dykk?

Er disse setningene korrekt nynorsk?:

-Tankane frå humanismen i renessansen blomstra vidare og lite skulle dykk vita at langt om lenge vart dei til menneskerettar. 

-Ut frå 1700-tallet er det heliosentriske verdsbilete akseptert hos dei fleste lærde. 

Tusen hjertelig takk om noen gidder å ta seg bryet med å svare.